Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/3752 Esas 2022/4113 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Gaziosmanpaşa 1. Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 17/11/2017 tarihinde verilen dilekçeyle muhdesatın tespiti talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 28/05/2019 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacılar ve birleştirilen davada davacılar vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davalı ... tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
KARAR
Asıl ve birleştirilen dava, muhdesatın davacılar tarafından meydana getirildiğinin tespitine ilişkindir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, taraflar arasında yapılan 16.11.2018 tarihli sulh protokolü gereğince, asıl ve birleştirilen davanın kabulüne ilişkin verilen karar hakkında, istinaf kanun yoluna yalnız asıl ve birleştirilen dosya davacıları vekili tarafından başvurulmuş, bölge adliye mahkemesince, başvurunun esastan reddine dair verilen karar, davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
Dava açmada hukuki yararının bulunması dava şartlarından olduğu gibi, temyiz kanun yoluna başvuracak olan tarafın da temyiz yoluna başvuruda hukuki yararının bulunması gerekir. Davada haklı çıkmış olan taraf da hukuki yararı bulunmak şartıyla temyiz yoluna başvurabilir (6100 sayılı HMK m. 361/2). İlk derece mahkemesinin kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurmayan tarafın, karşı tarafın istinaf talebi üzerine bölge adliye mahkemesince başvurunun esastan reddi halinde temyiz kanun yoluna başvurusunda hukuki yararı yoktur. Bunun gibi, bölge adliye mahkemesinin esas hakkında verdiği yeni kararlarda, istinaf kanun yoluna başvuruda bulunmayan tarafın aleyhine hüküm tesis edilmemişse yine temyiz kanun yoluna başvuruda hukuki yararı olmaz. Bu nedenle, davalı ...’in temyiz kanun yoluna başvurma hakkı bulunmadığından, temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ...’in temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin harcın temyiz edene iadesine, dosyanın iLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 07.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.