MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 30/07/2006-03/02/2011 tarihleri arasında çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekillerince temyiz edilmesi ve ... vekili tarafından duruşma talep edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.




K A R A R

Dava; davacının davalıya ait taksi dolmuşta 30.07.2006 – 03.02.2011 tarihleri arasında şoförlük yaptığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; davacının davalıya ait ... plaka sayılı araçta 30.07.2006 – 02.02.2011 tarihleri arasında prime esas aylık taban ücreti üzerinden çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı tarafından davacı adına düzenlenen işe giriş bildirgesi ile davalı Kurum"a bildirilen çalışma ve davalı işyeri tescilinin bulunmadığı, ancak davalının 22.05.2006 – 02.02.2011 tarihleri arasında ... plakalı araçla minibüs işletmekten vergi kaydı ile 15.05.2006 – 12.04.2011 tarihleri arasında minibüsçüler odasında kaydı bulunduğu, her ne kadar davacı tanıkları aynı hatta çalıştıklarını ve davalıya ait taksi dolmuşta davacının kardeşi ile dönüşümlü olarak çalıştığını beyan etmişlerse de bu tanıkların komşu işyeri tanığı olup olmadıklarının mahkemece tespit edilmediği, davacı adına davalıya ait araç ile 21.08.2006 – 20.08.2009 tarihleri arasında trafik cezası tutanakları düzenlendiği, davalı tarafça davalıya ait araç plakasının davacıya kiralandığının iddia edildiği anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Somut olayda ise davacının fiili çalışmaları tereddüte mahal bırakmayacak derece ortaya konulmadan eksik araştırma ve inceleme ile sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; zabıta marifeti ile davacı ile aynı hatta çalışan komşu işyeri tanıklarını tespit ederek dinlemek, daha önce dinlenilen tanıklarca; davacının kardeşi ile dönüşümlü olarak çalıştıklarının beyan edildiği dikkate alınarak davacının çalışmasının kapsam ve mahiyetini belirlemek, davacıdan ücretini nasıl aldığını sormak, keza araç plakasının kiralandığı iddiasında bulunan davalıdan da plakanın kiralanması karşılığı bedelini nasıl aldığını sorarak hem davacının hem de davalının beyanlarına göre araştırmayı genişleterek varılacak sonuca göre hüküm kurmaktan ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halide temyiz eden davalılardan ..."ya iadesine, 23.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.