15. Ceza Dairesi 2017/9749 E. , 2019/4108 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle;
TCK"nın 155/2, 168/1, 62/1, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan Mersin 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 15/11/2011 tarih ve 2010/1083 Esas, 2011/672 Karar sayılı ilamı ile verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmesinden sonra beş yıllık denetim süresi içerisinde yeni bir suç işlenmesi nedeniyle 19/11/2013 tarih ve 2013/696 Esas, 2013/973 Karar sayılı dosyası üzerinden yeniden duruşma açılması üzerine, atılı suçtan sanığın mahkûmiyetine dair hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müşteki ..."nin maliki bulunduğu... plaka sayılı kamyonu Dam-Kop taşıma kooperatifi emrinde çalıştırdığı, daha önce Dam-Kop taşıma kooperatifinde işine son verilen sanığın bu kamyonda şoför olarak çalışan hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen...’la anlaşarak, Mersin Limanı’ndan İnter firmasının depolarına boşaltmak üzere yüklediği 30 ton buğday yükünü, yerine teslim etmeyerek, ..."e ait iş yerine boşalttıkları, bu şekilde sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen olayda; her ne kadar sanık üzerine atılı suçu işlemediğini savunmuşsa da; hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen Cafer İlhan’ın eylemi sanıkla birlikte gerçekleştirdiklerine dair ikrara dayanan savunmaları, müşteki beyanları ve dosya kapsamına göre; sanığın eylemi sonucu hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun sübut bulduğu gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 180 gün olarak tayin edilmesi,
2-5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 1, 2 ve 4. numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi’nin verdiği 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24/11/2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlayarak yürürlüğe girdiğinden, iptal kararına göre değerlendirme yapılmasında zorunluluk
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan sanık hakkında adli para cezasına mahkumiyete ilişkin "180 Gün", "60 Gün", “50 Gün” ve “1.000 TL” terimleri ve TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin ilgili bölümlerin hüküm fıkrasından çıkarılarak yerlerine sırasıyla "5 Gün", "1 Gün" ve “20 TL” ile “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibarelerinin eklenmesi, suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
