MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Alacak

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından; alacak istekleri, maddi tazminat, manevi tazminat, nafakalar ile kişisel ilişki yönünden, davalı erkek tarafından ise; tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran davacı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanununun 52. ve 58. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı kadının 30.000 TL miktarındaki tazminat talebi, erkeğin kadının kişisel eşyalarına, kiralık olan müşterek eve verdiği zararlar ile kadının boşanma ile mevcut ve beklenen menfaatlerini kaybetmesine yöneliktir. Davacı kadının boşanma ile kaybedeceği mevcut ve beklenen menfaatlerine dayalı tazminat isteği Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesinden kaynaklanmakta olup, boşanmanın eki niteliğinde bulunduğundan bu hususta aile mahkemesi görevlidir. Davacı kadının kişisel eşyalarına ilişkin açmış olduğu dava Türk Medeni Kanununun 220. vd. maddelerinden kaynaklandığından, eşyanın değerine göre nisbi harca tabi olup aile mahkemesince görülmesi gereken davalardandır. Kiralık olan müşterek konuta erkeğin verdiği zarar nedeniyle kadının yapmış olduğu ödemeye ilişkin dava ise Borçlar Kanununun genel hükümlerinden kaynaklanmakta olup, aile mahkemesi bu hususta görevli değildir. Mahkemece 30.000 TL"sine dair istediğin ne kadarının hangi talepten kaynaklandığı hususunda davacı kadına açıklattırma yapılıp, eşya davasından kaynaklanan davanın nispi harca tabi ve aile mahkemesince görülmek zorunda olan davalardan olduğu nazara alınmak suretiyle ve Türk Medeni Kanununun 174/1 maddesinden kaynaklanan maddi tazminat isteği ile birlikte kendi görev alanında bulunduğu gözetilerek; yanlızca kiralık eve verilen zarar nedeniyle açılmış olan dava yönünden görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, tüm istekler hakkında görevsizlik kararı verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 136.00 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.25.02.2016(Prş.)