MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25/10/2016 tarih ve 2016/10 E. - 2016/175 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair ... Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi’nce verilen 13/03/2017 tarih ve 2017/359-2017/628 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında “...” ve “...” belgelerinin alınması konusunda 14.01.2014 tarihli sözleşme yapıldığını, davalının denetimden geçmesi sonrası "..." adlı iş yerlerinde markaların 1 yıl süreyle kullanımı için anlaşıldığını, ancak davalı iş yerlerinin 01.03.2015 tarihinde son denetime girmediğinden belge süresinin sona erdiğini, sözlü uyarılar dışında davalıya 22.04.2015 tarihinde ihtarname gönderildiğini, ancak ... ve ... sertifikalarının ve müvekkil şirket logolarının izinsiz olarak kullanımlarının devam ettiğini, kullanımların gerek 2015/104 D.İş dosyasıyla, gerekse iş yerlerinde çekilen fotoğraflarla tespit edildiğini, yıllık sertifika ücretinin 2.000,00TL olduğunu, ayırca D.İş tespit dosyasında 632,90 TL, ihtarname için de 112,00 TL harcadıklarını ileri sürerek “...” markası ile “...” ve “...” sertifikalarına vaki tecavüzlerin önlenmesini, markanın basılı olduğu evrak, broşür ve ürünlerin toplatılmasını, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 2.744,90 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminatın avans faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; delil tespitini kabul etmediklerini, taraflar arasındaki sözleşmenin her yıl denetim yapılması şartıyla düzenlenen 3 yıllık sözleşme olduğunu, sözleşmede denetimin ne zaman yapılacağının belirtilmediğini, taraflar arasındaki sözleşmenin feshedilmediğini, gönderilen ihtarnamede fesih iradesinin bulunmadığını, her ne kadar bir fax çıktısı ibraz edilmiş ise bu belgenin müvekkili tarafından gönderilmediğini, davacının denetimi yapması durumunda ücrete hak kazanacağını, herhangi bir izinsiz kullanımın söz konusu olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında sözleşmeye dayalı olarak davalı tarafa, her yıl denetim yapılmak kaydı ile davacı tarafa ait garanti markası statüsündeki “...” markasını “...” ve “...” sertifikasyonu ile kullanmasına izin verildiği, ancak davalının kendisine ihtar edildiği halde sözleşmedeki yükümlülüklerini yerine getirmeyerek markayı kullanmaya devam ettiği, bu durumun markaya yönelik tecavüz ve haksız rekabet oluşturduğu, markanın değeri ve niteliği göz önüne alınarak maddi ve manevi tazminat şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kabulüne, davalının “...” markasına vaki tecavüzün tespiti ile men"ine, davalının markayı afiş tanıtım evrakı, tabelalarda kullanımının engellenmesine, söz konusu tabela, afiş ve tanıtım evrakına el konulmasına ve masrafı davalıdan alınarak imhasına, 2.000 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren değişen oranlarda avans faizi ile davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin maddi tazminat talebinin yargılama giderleri içinde olduğundan belirtilen kalem içerisinde değerlendirilmesine, 10.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
... Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davalı vekilinin istinaf başvurusunun, davalının iş yerinde dava konusu marka ve sertifikaları kullandığının sabit olduğu, ancak davacı tarafça sözleşmenin usulüne uygun olarak sona erdirilmediği, sözleşmenin her yılında ücretinin yatırılarak denetiminin yapılması gerektiği ancak tek başına denetim ücretinin yatırılmamasının sözleşmenin feshi sonucunu doğurmayacağı, davalıya gönderilen ihtarnamenin fesih bildirimi olmadığı, bunun dışında davalıya gönderilmiş fesih bildiriminin bulunmadığı, bu sebeple davalının sertifika kullanım yetkisinin ortadan kalkmadığı, davacının sertifika veren şirket olduğu, davacı markalarının tescili kapsamında yiyecek-içecek hizmetlerinin bulunmadığı, belirtilen nedenlerle markalara vaki bir tecavüzün bulunmadığı, gönderilen fax mesajının sonuca etki etmediği gerekçesiyle kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Olaya uygulanacak mülga 556 sayılı Markaların Korunması Hakkında KHK"nın 21/8-9 maddesi uyarınca “Marka sahibi, talimatlarıyla uygunluk içinde, lisans alan tarafından üretilen malın veya sunulan hizmetlerin kalitesini garanti edecek önlemleri alır. Sözleşme şartlarının lisans alan tarafından ihlali halinde, tescilli bir markadan doğan haklar, lisans alana karşı, dava yoluyla ileri sürülebilir.” Öte yandan KHK"nın 61/1-d bendinde, marka sahibi tarafından lisans yoluyla verilmiş hakların genişletilmesi, markaya tecavüz şekillerinden biri olarak kabul edilmiştir.
Somut olayda taraflar arasında 14.01.2014 tarihi itibariyle 1 yıl süreyle, “...” ve “...” garanti markaları ile bu markayı kullanma koşullarının yerine getirildiğini bilimsel araştırma ve denetimlerle sertifikalandırıldığını gösteren, davacı tarafa ait 2006/57669 ve 2008/18465 sayılı “WCS” markalarının kullanımı konusunda marka lisans sözleşmesi yapıldığı, ancak davalının, sözleşme uyarınca bu markaları mağazasında ve ürünlerinde kullanmaya devam edebilmesi için sözleşmede aranan standartları muhafaza ettiğini göstermek üzere her yıl denetim yaptırması gerektiği halde kendisine noter aracılığıyla gönderilen ihtarnameye rağmen söz konusu denetimi yaptırmaksızın markayı kullanmaya devam etmesinin marka hakkına tecavüz teşkil edip etmeyeceği hususunda değerlendirme yapılmaksızın yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, HMK"nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine,ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 17/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.