21. Hukuk Dairesi 2016/1970 E. , 2016/2629 K.
"İçtihat Metni"
Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 15/06/2001-19/04/2009 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılardan Kurum ve M.. Y..
tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava; davacının davalı işyerinde 15/06/2001-19/04/2009 tarihleri arasında kapıcı olarak geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Dairemizin 26/02/2013 tarih, 2011/13854 E. 2013/3383 K. sayılı bozma ilamı üzerine Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının davalı M Apt."da 12/05/2002-19/04/2009 tarihleri arasında asgari ücretle kapıcılık hizmeti niteliğinde fiilen çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Bozmaya uyulduğu halde, bozma gerekleri yerine getirilmemiştir. 9.5.1960 gün ve 21/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bozma kararına uyan mahkeme artık bozma kararı gereğince işlem yapmak ve hüküm vermek zorundadır.
Mahkemece, davacının davacının çalışma olgusunun yeterli ve gerekli bir araştırmayla hiç bir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak sağlıklı bir biçimde belirlenmediği gerekçesi ile bozma yapılmış ise de, bozma gerekleri tam olarak yerine getirilmeksizin sonuca gidilmesi hatalı olmuştur.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının davalı işyerinden sigortalı çalışmasının bildirilmediği, bozma öncesi dinlenen tanıklardan C.. B.."ın davacının akrabası olduğu, R.. S.."in ise davacının çalışması hakkında bilgi vermediği; bozma sonrası dinlenen tanıkların ise apartman sakinleri olup davacının çalışmasının başlangıç ve bitiş tarihi yönünde net bir bilgi vermedikleri gibi davacının çay ocağı işlettiği, yazları biber çekme işi yaptığı gibi başka işlerle de iştigal ettiği yönünde beyanda bulundukları böylece davacının çalışma olgusu ve süresinin yeterli ve gerekli bir araştırmayla hiç bir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak sağlıklı bir biçimde belirlenmediği anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş, davacının çalışmasının hangi tarihte başlayıp devam ettiği, davalı apartmandaki çalışmasının hangi işleri kapsadığı, çöp toplama, servis yapma, temizlik, merdiven yıkama, bahçe bakımı gibi işleri yapıp yapmadığı hususlarında tanıkların beyanlarını almak, gerektiğinde mahallinde keşif yapmak, davacının davalı apartmandaki çalışmasının daire sayısıda dikkate alınarak tam süreli ya da part time (kısmi süreli) olup olmadığını tespit etmek, mahkemece res"en kurumdan sorulmak sureti ile tespit edilecek komşu işyeri tanıkları dinlemek, davacının vergi kaydı bulunup bulunmadığını araştırmak, davacının tüm mesaisini davalı apartmana hasredip etmediğini belirlemek, nihayetinde davacının part-time çalıştığının kabulü halinde ise, davacının sürekli olarak bir günde kaç saat çalıştığı, giderek haftalık ve aylık çalışma süreleri belirlenerek, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesi gereğince 7.5 saat çalışma bir günlük çalışma hesabı ile kaç iş gününe karşılık olduğu hususu bir uzman bilirkişinin görüşü alınmak suretiyle açıkça saptandıktan sonra sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan M.. Y..ne iadesine, 23/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.
