Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2013/1684 Esas 2017/1068 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Anayasa’nın 40/2, 5271 sayılı CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca, hüküm fıkrasında, başvurulacak kanun yolunun, merciinin, başvuru şekli, süresi ve bu sürenin başlangıcının açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerekmekte olup; sanığın yokluğunda verilen 23/07/2009 tarihli 2007/1258 esas ve 2009/1012 karar sayılı kararın incelemesinde başvuru şeklinin açıkça gösterilmediği, kararın temyize tabi olmasına rağmen itiraz tabi olduğu belirtildiği, kaldı ki UYAP üzerinden yapılan incelemede kararın sanığa tebliğ edildiği 24/09/2009 tarihinde sanığın cezaevinde olduğu anlaşıldığından kararın usulüne uygun kesinleşmediği, kesinleşmeyen karara ilişkin 15/09/2010 tarihli 2007/1258 esas ve 2009/1012 karar sayılı ek kararın hukuken geçersiz ve yok hükmünde olduğu, her ne kadar Mahkemece Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 23/07/2009 tarihli 2007/1258 esas ve 2009/1012 karar sayılı kararın usulüne uygun kesinleşmediğine ilişkin 19/10/2011 tarihli yazısı üzerine sanığa 27/02/2012 tarihinde karar tebliğ edilmişse de tebligat parçasının incelemesinde; usulüne uygun kesinleşmediği anlaşılan 23/07/2009 tarihli 2007/1258 esas ve 2009/1012 karar sayılı kararın tebliği yerine hukuken geçersiz ve yok hükmünde olan 15/09/2010 tarihli ek kararın sanığa tebliğ edildiğinin yazıldığı ve ayrıca 7201 sayılı Kanun"un 21. maddesine aykırı olarak ihbarnamenin binanın kapısına yapıştırıldığına dair herhangi bir kayıt bulunmadığı anlaşıldığından tebliğnamedeki temyiz isteğinin süreden reddedilmesi gerektiği yönündeki bozma düşüncesine iştirak edilmeyerek sanığın 13/08/2012 tarihli temyizinin öğrenme üzerine, süresinde olduğu ve 23/07/2009 tarihli 2007/1258 esas ve 2009/1012 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararına yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanun"la eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazlarla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 17/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.