Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/11048 Esas 2017/6577 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11048
Karar No: 2017/6577
Karar Tarihi: 18.05.2016

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/11048 Esas 2017/6577 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetine dair verilen hükümleri inceledi. Karara göre, cezaların, 6217 sayılı yasa ile yürürlüğe giren geçici 2. madde gereği kesin olduğu ve temyiz kabiliyeti bulunmadığı için, sanığın temyiz talebinin reddedildi. Ancak, mahkemede yapılan yanlışlıklar nedeniyle karar bozuldu. Bu yanlışlıklar şunlardır:
a) Sanığın duruşmada hazır bulundurulmadan, talimatla ifadesi alınarak yokluğunda hüküm kurulması;
b) Dosyanın belirlenen duruşma gününden önce ele alınarak sanığın savunma hakkının kısıtlanması;
c) Kasten yaralama suçundan ek savunma hakkı vermeden TCK’nin 86/3-e ve buna bağlı olarak TCK’nin 87/son cümlesinin uygulanması;
d) İlk haksız hareketin hangi taraftan geldiğinin tespit edilememesi durumunda her iki suç yönünden sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi;
e) Sanık hakkında TCK'nin 53. maddesi tatbik edilirken Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararının gözetilmemesi.
Kararın bu sebeplerle bozulmasına karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyle:
- 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazetede

3. Ceza Dairesi 2016/11048 E. , 2017/6577 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetlerine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan incelemede;
Tayin olunan cezaların karar tarihindeki miktarına göre 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen Geçici 2. madde uyarınca hükümler kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine ancak;
a) Alt sınırı beş yıldan az olmayan hapis cezasını gerektiren yaralama suçundan yargılanan sanığın duruşmada hazır bulundurulması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden sanığın talimatla ifadesi alınarak yokluklarında yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 193. ve 196. maddelerine aykırı davranılması,
b) Dosyanın belirlenen duruşma gününden önce ele alınıp, sanığın yokluğunda hükmün tefhimi sureti ile savunma hakkının kısıtlanması,
c) Kasten yaralama suçundan, 5271 sayılı CMK"nin 226/1 maddesi gereğince ek savunma hakkı verilmeden, TCK"nin 86/3-e ve buna bağlı olarak TCK"nin 87/son cümlesinin uygulanması,
d) Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.10.2002 tarihli esas 2002/4-238-2002/367 sayılı kararında belirtildiği üzere, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiğinin tespit edilememesi durumunda her iki suç yönünden sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesindeki haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
e) Sanık hakkında TCK"nin 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepden dolayı 6723 sayılı kanun"un 33. maddesiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18/05/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.