Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/6455 Esas 2019/7997 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6455
Karar No: 2019/7997
Karar Tarihi: 02.07.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/6455 Esas 2019/7997 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Dairemizin önceki bozma kararına rağmen sanık hakkında meslek veya sanatın icrasının yasaklanmaması nedeniyle karar bozulmamıştır. Adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiş, ancak bu nedenle bozma yapılmamıştır. Sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezası adli para cezasına çevrilirken, TCK 52/3. maddesine aykırı hareket edilmiş ve hüküm bu nedenle bozulmuştur. Hüküm düzeltildikten sonra sanığa verilen 2 yıl 6 ay hapis cezası, TCK 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmekte ve sanık 27.300 TL adli para cezası ile cezalandırılmaktadır. Kanun maddeleri; TCK 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2, 52/3 ve 53/6'dır.

12. Ceza Dairesi 2018/6455 E. , 2019/7997 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 31/05/2016 tarih ve 2015/11270 E. 2016/9099 K. sayılı bozma ilamı ile sanık hakkında 53/1-a, 53/5.maddeleri uyarınca hak yoksunluğuna hükmedilmemesi sebebiyle kararın bozulmasına ve mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş olmasına karşın, sanık hakkında TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına karar verilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 5 nolu bendi çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK‘nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK‘nın 52/3. maddesi gereğince adli para
cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine, TCK‘nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 30 TL hesabıyla 27.300 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.