MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ücret alacağı, fazla mesai ücreti, müvekkilin yapmak zorunda kaldığı masrafın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkilin 10.10.2008 tarihinde işbu sözleşme hükümleri doğrultusunda işe başladığını 05.06.2009 tarihinde davalı firma tarafından ödeme yapacağı gerekçesiyle davalı firma tarafından Türkiye"ye gönderildiğini,davalı tarafından müvekkile 1.000- TL ve 500-TL olmak üzere iki adet ödeme yapıldığını, bunun dışında müvekkile herhangi başka bir ödeme yapılmadığını, daha sonra müvekkilin bütün alacakların ödeneceği taahhüdü ile 01.09.2009 tarihinde tekrar gönderildiğini,bu tarihten 01.02.2010 tarihine kadar konaklamak zorunda kaldığını daha sonra 03.02.2010 tarihinde Türkiye"ye dönmek zorunda kalan müvekkilin alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek; kıdem tazminatı,ücret alacağı, fazla çalışma ücreti alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; davacının müvekkil şirket tarafından sigortası yaptırıldığını ancak hiç çalışmadığını,alışacağını söyleyerek gerek pasaport çıkaracağı,gerek borçları olduğu gerekçeleri ile avans adı altında müvekkilim şirketten mütemadiyen paralar aldığını,ancak çalışmadığını savunarak; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller, tanık beyanları,bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamının değerlendirilmesinde;davacının taleple bağlı olarak çalışma süresinin 10.10.2008-05.03.2009 tarihleri arasında davalı işyerinde olduğunun kabul edildiği,taraflar arasındaki iş sözleşmesinde süre bulunmamakta olup, ücretin 500,00.-TL olduğu ve ödeme tarihindeki kur üzerinden yapılacağının düzenlendiği,davacının toplam ve talebe bağlı olan çalışma süresi dikkate alındığında kıdem tazminatına hak kazanmadığı,dava dilekçesinde fazla çalışma ücretinin hangi döneme ilişkin olduğu açıkça belirtilmediği,dinlenen davacı tanığının; çalışma süresinin aşıldığına ve fazla çalışma yapıldığına ilişkin çalışılan dönemde bir beyanı olmadığı,talep konusu masraflarla ilgili olarak herhangi bir belge ve delil olmadığından, davacının masraf alacağının bulunmadığı sonucuna varıldığı,davacının ücret alacağı bakımından incelenen tespit ve 09.04.2013 tarihli bilirkişi raporuna göre; 2.730,41 TL ücret alacağının kabulüne karar verilerek hüküm kurulmuştur.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında hizmet süresinin ve kıdem tazminatı alacağının ispatı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta dosyadaki bilgi ve belgelerin incelenmesinde davacıya davalı tarafından para makbuzları ile 28.05.2007 tarihinde 1090 TL, 10.10.2008 tarihinde 800,00 TL, 10.06.2009 tarihinde 1000 TL, 03.07.2007 tarihinde 500 TL, 01.03.2007 tarihinde 50 TL, 23.02.2010 tarihinde 250 TL ve 15.05.2007 tarihinde 250 TL yılında ödemeler yapıldığı ve mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda ödeme tablosu şeklinde bu ödemelerin tespit edildiği görülmektedir.
Davacı dava dilekçesinde davalı işveren yanında 10.10.2008 tarihinde çalışmaya başladığını ve iş akdinin 03.02.2010 tarihine kadar devam ettiğini iddia etmesi ve en son 23.02.2010 tarihli para makbuzu ile davacıya ödeme yapıldığı da dikkate alındığında;mahkemece davacının hizmet süresinin 10.10.2008 - 05.03.2009 tarihleri olarak hatalı olarak tespit edilmek suretiyle davacının kıdeminin bir yıldan az olduğu gerekçesiyle kıdem tazminatının reddi hatalıdır.
Mahkemece davacının hizmet süresinin davacının talebi ile bağlı kalınarak 10.10.2008 - 03.02.2010 tarihleri arası kabul edilip; davacının kıdem tazminatının kabulü gerekirken yazılı gerekçe ile reddi hatalıdır.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta davacının fazla mesai alacağı mahkemece reddedilmiş ise de;davacının 08.00 - 18.00 saatleri arasında haftanın 6 günü çalıştığı davacı tanığının beyanı ile sabit olup bir saat ara dinlenmenin düşülmesi sonucu davacının günlük 9 saat, 6 gün 54 saat çalıştığı ve yasal 45 saatlik çalışma süresini aşan haftalık 9 saat fazla mesai yaptığı anlaşıldığından davacının fazla mesai alacağı talebinin reddi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 12.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.