.....

Taraflar arasındaki ziynet alacağı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı,(boşanmadan tefrik edilen eldeki davada) düğünde kendisine takılan toplam 68.830,00 TL değerindeki ziynet eşyalarının davalı adına açılan banka kasasına konulduğunu,davalının kendisinin haberi olmadan söz konusu kasadan aldığı ziynet eşyalarını borcu olduğu gerekçesi ile bozdurduğunu,kendisine ait set takımının da davalı tarafından araç alımı için zorla kendisinden alınarak bozdurulduğunu ileri sürerek,dilekçesinde nitelik ve değerlerini belirttiği ziynet eşyalarının aynen iadesini,olmaz ise dava tarihi itibariyle değeri olan 68.830 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini, tüm maddi taleplere dava tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı,davacının dilekçesinde belirttiği kadar ziynet eşyası bulunmadığını,dava konusu ziynet eşyalarının bir kısmının 08.08.2002 tarihinde müşterek haneye giren hırsızlar tarafından çalındığını,bu olay sonrasında geriye kalan ziynet eşyalarının kendisi adına açılan banka kasasına konulduğunu,bu ziynet eşyalarının bir kaç kez banka kasasından düğün vb. durumlar olduğunda alınıp tekrar kasaya konulduğunu,sonrasında ise banka kasası külfetli olduğundan kasadaki ziynet eşyalarının evin kapısı çelik kapı ile değiştirilmek suretiyle kasadan alınıp kendisi tarafından davacıya teslim edildiğini,dava konusu ziynet eşyalarının davacıda olduğunu,davacının kendisinden habersiz şekilde müşterek çocuklarını da alarak evden ayrıldığını savunarak,davanın reddini istemiştir.
Mahkemece;davacı kadının kendi isteğiyle evden ayrıldığı ,altınlarını ortak konuta bırakmasının düşünülemeyeceği gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmiş,hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
./..

-2-

Dava;ziynet alacağı istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi hükmü uyarınca; Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimse iddia ettiği olayı ispatlamakla yükümlüdür.
Kural olarak düğün sırasında takılan ziynet eşyaları kim tarafından takılırsa takılsın, aksine bir anlaşma bulunmadıkça kadına bağışlanmış sayılır ve artık onun kişisel malı niteliğini kazanır. Bu eşyaların iade edilmemek üzere kocaya verildiği, kadının isteği ve onayı ile bozdurulup müşterek ihtiyaçlar için harcandığı hususu davalı tarafça ispatlandığı takdirde, koca bu eşyaları iadeden kurtulur.
Somut olayda;davacı davaya konu ettiği ziynet eşyalarının davalı tarafından bozdurulduğunu iddia etmiş,davalı ise,banka kasasına koyduğu ziynet eşyalarını son olarak banka kasasından alarak davacıya teslim ettiğini ve davacının kendisinin haberi olmadan müşterek haneden çocuklarını da alarak ayrıldığını ileri sürmüştür.Bu durumda ise,artık ispat yükünün davalı tarafa geçtiği ve davalının söz konusu ziynet eşyalarını davacıya teslim ettiğini ispat yükü altında olduğu kuşkusuzdur.
Bu itibarla, mahkemece; bu dosyada alınan taraf tanık beyanları ve diğer tüm delillerin ispat yükünün davalıda olduğu gözetilerek incelenmesi,yine eldeki dava dosyasının boşanma dava dosyasından tefrik edildiği de dikkate alınmak suretiyle,boşanma dosyasındaki tanık beyanlarının da davacının ziynet alacağı talebi yönünden incelenmesi suretiyle sonucuna uygun hüküm tesisi yoluna gidilmesi gerekirken,mahkemece yanılgılı değerlendirme ile ispat yükünün davacı tarafta olduğu belirtilerek dava konusu ziynet eşyalarının davacı tarafça müşterek haneden giderken götürüldüğü gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş,bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 01.10.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.

......