Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11200 Esas 2019/7973 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6 ve 5275 sayılı Yasanın
106. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre sanığın idaresindeki kamyonet ile meskun mahal dışı yolda, gece vakti seyir halinde iken önünde seyir halinde bulunan ölen idaresindeki motorlu bisikletin arka kısmına çarptığı ve çarpmanın etkisi ile bisiklet sürücüsünün kaplama içerisine yolun sağ tarafına düştüğü ve aynı yönden geriden gelen kimliği tespit edilemeyen sürücü idaresindeki tırın çarptığı olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölümüne neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz olmadığından; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddenin uygulanması ile yetinilmesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106. maddesinin de uygulanması bozma nedenleri yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sanığın eylemi ile ölüm arasında illiyet bağı bulunmadığına, kimliği tespit edilemeyen tır sürücüsünün kusurlu olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 02.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.