Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11209 Esas 2019/7965 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Her iki sanık hakkında; TCK’nın 89/1, 89/2-e, 62/1, 52/2-4.
maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ... müdafii ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurun olaydan bir gün sonra, 10.07.2013 tarihinde Uludağ Üniversitesi Kalp-Damar polikliniğinde alınan ifadesinde olay günü meydana gelen iş kazası nedeniyle kimseden davacı ve şikayetçi olmadığını beyan ettiği, bu beyanı verirken bilincinin açık olduğu, genel durumunun ise orta olduğunun doktor raporu ile anlaşıldığı, bu hususta tutanak düzenlendiği ve mağdur ile iki polis memuru tarafından imzalandığı, bu beyanından 2 gün sonra 12.07.2013 tarihinde polis merkezine giderek ifade verdiği ve işyeri sorumlularından şikayetçi olduğu; şikayetten vazgeçmeden vazgeçme olmayacağından 23/10/2014 tarihli duruşmada verilen katılma kararı hükümsüz olmakla; aynı zamanda hükümden sonra temyiz aşamasında 13.06.2016 tarihli dilekçe ile vekaletnamesinde feragat yetkisi bulunan katılan vekilinin sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği anlaşılmakla; taksirle yaralama suçundan açılan davanın TCK"nın 73/4 ve CMK"nın 223/8. maddesi gereğince düşmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ... müdafiinin ve sanık ...’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanıklar hakkındaki davanın TCK"nın 73/4, 73/6 ve CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 02.07.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.