Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/1672 Esas 2018/6894 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1672
Karar No: 2018/6894
Karar Tarihi: 14.05.2018

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/1672 Esas 2018/6894 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kararda, hırsızlık suçu işleyen sanığın mahkumiyetine karar verildiği belirtilmiştir. Ancak sanığın zorunlu müdafiye yapılan tefhim veya tebliğin kendisine bağlanması gerektiği ve bu durumda sanığın haberdar olmadığı takdirde, müdafi tarafından yapılan işlemlerin de geçerli olmayacağı belirtilmiştir. Temyiz süresinde olduğu kabul edilen kararda, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildiği ifade edilmiştir.
5237 sayılı TCK'nın 141 ve 143. maddelerinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırı, aynı Yasa'nın 66/1-e maddesinde belirtilen 8 yıllık asli zamanaşımının mahkumiyet tarihinden inceleme tarihine kadar geçmesi gerektiği belirtilirken, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi uyarınca sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildiği açıklanmıştır.

17. Ceza Dairesi 2018/1672 E. , 2018/6894 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Zorunlu müdafiliğe ilişkin CMK’nın 150. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak ayrıntıları Ceza Genel Kurulu’nun 18.03.2008 tarih 2008/9-7-56, 21.12.2010 tarih 2010/11-251-267 ve 20.03.2012 gün ve 2011/6-235-2012/110 Esas ve Karar sayılı kararlarında açıklandığı üzere, “Kendisine zorunlu müdafii atandığından sanığın haberdar edilmediği durumlarda, zorunlu müdafiye yapılan tefhim veya tebliğin kendisine bağlanan hukuki sonuçları doğurmayacağı; bu durumda zorunlu müdafii, sanığın lehine bazı işlemler yapmış, örneğin temyiz dilekçesi vermiş olsa dahi, hükmün sanığa da tebliğ edilmesi ve onun tarafından temyiz dilekçesi verilmesi halinde, isteminin kabul edilmesi gerektiğinin,” belirtilmesi karşısında; somut olayımızda kararın sanığın yokluğunda ama müdafinin yüzüne karşı verildiği ancak sanığın bu müdafiden haberdar olmaması nedeniyle temyizin süresinde olduğu kabul edilmekle yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan, 5237 sayılı TCK"nın 141, 143. maddesinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasa"nın 66/1-e maddesinde belirtilen 8 yıllık asli zamanaşımının, mahkumiyet tarihi olan 29.04.2009 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması;
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sebebi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 14.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.