Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10211 Esas 2019/7954 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1-2-d-e, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, kusur durumuna ve hafifletici hükümler uygulanmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” düzenlemesi için öngörülen koşulların, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlarla birlikte, denetime olanak verecek şekilde, somut gerekçeler gösterilmek suretiyle değerlendirildikten sonra, sanık hakkında “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ilişkin düzenlemenin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiği; suç tarihi itibari ile sabıkası bulunmayan, duruşma tutanaklarına yansıyan herhangi bir olumsuz davranışı bulunmayan sanık hakkında "Suçun işleniş şekli, olayın özellikleri, sanığın yargılama sürecinden ve tüm dosya kapsamından edinilen suç işleme konusundaki eğilimi nazara alınarak, yeniden suç işlemekten çekineceği hususunda mahkememizde olumlu vicdani kanaat oluşmadığından, 5728 sayılı Yasa ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasasının 231. maddesinin 5. fıkrası gereğince, takdiren sanık hakkında Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılması Hükümleri uygulanmamıştır.” şeklindeki dosya kapsamıyla uyuşmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının uygulanmamasına karar verilmesi,
2-Sanık hakkında temel ceza belirlenirken, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f-g) bentlerinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.