Taraflar arasındaki “alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir 3.İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 16.10.2006 gün ve 2004/205 E. 2006/786 K. sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 27.12.2006 gün ve 2006/33532 E. 34929 K.sayılı ilamı ile, (...1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Hüküm altına alınan ücret farkı alacağı toplu iş sözleşmesinden kaynaklandığı gibi ücretin her ayın 1.günü peşin olarak ödeneceği anılan toplu iş sözleşmesinde belirlenmiştir. Bu nedenle toplu iş sözleşmesinde öngörülen hak kazanma tarihlerinden itibaren en yüksek işletme kredisi faizinin uygulanması gerekir. Mahkemece, ücret farkı alacağına dava tarihinden itibaren yasal faize karar verilmesi hatalı olmuştur...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Taraf vekilleri
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan eksik ödenen işçilik alacaklarına ilişkindir.
Davacı vekili 1.7.2001-31.12.2001 Toplu İş Sözleşmesi dönemine ait zammın işveren tarafından yapılmaması nedeniyle ücret, kıdem ve ihbar tazminatı, ikramiye tutarları, izin ücretlerinin noksan hesaplandığını ve ödendiğini ileri sürerek 10.903.400.000 TL. alacağın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının davalı bankadan hak kazanıp da ödenmemiş durumda bir alacağı bulunmadığını, davanın reddine karar verilmesini cevaben bildirmiştir.
Davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak kurulan hüküm Özel Dairece yukarıda yazılı gerekçeyle bozulmuş, mahkemece direnme kararı verilmiştir.
Yerel mahkeme ile Özel Daire arasındaki uyuşmazlık, hüküm altına alınan ücret farkı alacağına uygulanması gereken faiz oranından kaynaklanmaktadır.
1-2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanunu 61.maddesi aynen (…Toplu İş Sözleşmesine dayanan eda davalarında ifaya mahkum edilen taraf, temerrüt tarihinden itibaren, bankalarca uygulanan en yüksek işletme kredisi faizi üzerinden temerrüt faizi ödemeye de mahkum edilir.
Ayni taahhüdünü yerine getirmeyen veya eksik yerine getiren taraf derhal ifaya mahkum edilir. Tarafların tazminat hakları saklıdır…) hükmünü içermektedir. Anılan hükümde mahkemece davacı yararına hükmedilen ücret farkı alacağına, toplu iş sözleşmesinde öngörülen hak kazanma tarihinden itibaren en yüksek işletme kredisi faizi uygulanması gerektiği açıkça vurgulanmıştır. O halde Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
2-Ayrıca, daha önce temyiz itirazları Özel Dairece reddedilen davalı yönünden hüküm kesinleşmiş olup direnmeyi temyizde hukuki yararı bulunmadığından, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: 1-Davalı vekilinin temyiz dilekçesinin yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenle reddine,
2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda (1) nolu bentte gösterilen nedenlerden dolayı HUMK’nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA,istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 26.9.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.
