4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/5796 Esas 2018/2900 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5796
Karar No: 2018/2900
Karar Tarihi: 20.03.2018

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/5796 Esas 2018/2900 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın 4733 sayılı Kanuna muhalefet suçundan hüküm giymesine ve müsadere/iade cezası ile cezalandırılmasına hükmetti. Hazine vekili tarafından yapılan temyiz başvurusunda, müşteki adına zarar oluşmadığı gerekçesiyle Hazine adına yapılan temyiz talebi reddedildi. Ancak, sanıkın temyiz başvurusunda, TCK'nun 53. maddesine ilişkin hükümdeki eksikliklerin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesine rağmen yeniden değerlendirilmediği gerekçesiyle başvurusu yerinde görüldü ve hükmün düzeltilerek onanmasına karar verildi. TCK'nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, koşullu salıverilme durumunda sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlık hizmetlerde bulunamayacağı, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu haklardan ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılacağı belirtildi.

7. Ceza Dairesi 2015/5796 E. , 2018/2900 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, iade

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Müşteki ... adına Hazine vekilinin temyiz istemine göre yapılan incelemede;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eylemi 5752 sayılı Yasa ile değişik 4733 sayılı Yasanın 8/4. fıkrası kapsamında kaldığı cihetle, suçtan doğrudan zarar görmeyen ... hükmü temyize yetkisinin bulunmadığından, ... adına Hazine vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Sanığın temyizine gelince;
24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince;
Hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.