Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5180 Esas 2017/961 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Beraat

1- Katılan vekilinin sanık hakkında "2004 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında; 2004 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve sanık lehine olan 765 sayılı TCK"nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, yüklenen suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 765 sayılı TCK’nun 102/4, 104/2 ve 5271 sayılı CMK’nun 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE,
2- Katılan vekilinin sanık hakkında "2005, 2006, 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek" suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
İstanbul Şişli Vergi Dairesinin mükellefi olup ... ve Tekstil San. İth. İhr. San. Tic. Ltd. Şti. yetkilisi olan sanığın gerçek bir mal teslimi veya hizmet ifasında bulunmaksızın 2005, 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte faturalar düzenlediğinin iddia olunması, sanığın suçlamayı kabul etmeyerek kendisinin sahte fatura düzenlemediğini savunması, davanın dayanağını oluşturan 02.03.2009 tarih ve ...-2009-1344/14 sayılı vergi suçu ve 12.02.2009 tarih ve ....-2009-1344/9 sayılı vergi tekniği raporlarında sanığın işyeri ve ikametgah adreslerinde bulunamadığı, herhangi bir ticari geçmişi olmamasına karşın faaliyette yüksek miktarlarda K.D.V. matrahları beyan ettiği, herhangi bir çalışanı ve deposunun bulunmadığı, Ba/Bs formlarının verilmediği, kurumlar vergisi, geçici kurumlar ve stopaj gelir vergisi beyannamelerini beyan etmediği belirtilmiş ise de, 213 sayılı VUK"nın 227/3 ve 230. maddelerinde öngörüldüğü üzere anılan suçun oluşabilmesi için düzenlenen sahte faturaların yasada öngörülen zorunlu bilgileri içermesi gerektiği, ancak sanığın düzenlediği iddia olunan faturaların aslı veya onaylı örnekleri dosya içinde bulunmadığı gibi fatura bilgilerinin de yer almaması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenebilmesi bakımından; faturaların asılları ve onaylı suretleri araştırılıp getirtilerek yasada öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin incelenmesi, faturaları kullananlar belirlenip sanıktan alınıp alınmadığı hususunda ifadelerine başvurulması, yine faturalardaki imza ve yazıların sanığa ait olup olmadığı hususunda imza incelemesi yaptırılarak sonucuna göre hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik incelemeyle yazılı şekilde sanığın beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.