Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/12718 Esas 2017/6462 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12718
Karar No: 2017/6462
Karar Tarihi: 17.05.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/12718 Esas 2017/6462 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararın temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemeler sonucunda, sanığın 6136 sayılı yasaya muhalefet eyleminden kurulan hükme yönelik temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, sanık hakkında yaralama eyleminden kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazları yerinde görülmüştür. Bu kapsamda, sanığın haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği, yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilemeyeceği gözetilmemesi, ek savunma hakkı verilmeden cezalandırılması ve Anayasa Mahkemesi kararı sonrası hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri, 6217 Sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı kanuna eklenen geçici 2. madde, 5237 sayılı TCK'nin 29., 53., 86/1., 86/2. ve 87/1-son maddeleridir.

3. Ceza Dairesi 2016/12718 E. , 2017/6462 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık hakkında 6136 sayılı yasaya muhalefet eyleminden kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tayin edilen cezanın, karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle hükmün; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 Sayılı Kanunun 26.maddesi ile 5320 sayılı kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında yaralama eylemlerinden kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;
a) Kavga sırasında sanığın da yaralanmış olması ve dosya kapsamındaki delillerden kavgaya hangi tarafın haksız hareketi ile sebebiyet verdiğinin kesin olarak belirlenememesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238-367 sayılı kararı ve Ceza Dairelerinin duraksamasız uygulamaları da dikkate alınarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanığın katılan ...’ı yüzde sabit iz kalacak şekilde yaralaması eyleminde, dairemiz uygulamalarına göre yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilemeyeceği gözetilmeksizin, temel cezanın TCK’nin 86/1. maddesi yerine 86/2. maddesi ile belirlenmesi,
c) Sanığa CMUK"un 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı verilmeden TCK"nin 87/1-son maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verilmesi,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; 17.05.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.