MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgeyi bozmak, yok etmek
HÜKÜM : Beraat, Direnme

Yerel mahkemenin 11.06.2013 tarih ve 2013/316 Esas, 2013/756 sayılı kararının direnme kararı niteliğinde olmadığı, ilk hükümde yer almayan “...suç işlendiği iddiasında bulunan kamu görevlisinin, suç delilini emniyet birimlerine bildirmesi ve teslim etmesi gerekir. Görevlinin buna bile yetkisi olmadığı iddia ediliyorsa, bu görevlinin tespitine dayanarak,asıl suç delili yokken,sanığın mahkum edilmemesi gerekir. Olayda devletin veya görevlisinin kusuru vardır ve bundan sanığın yararlandırılması gerekir. Tüm deliller mevcutmuş gibi,varsayımsal kabulle sanığın cezalandırılması cihetine gidilmesinin, hukuk güvenliğini sarsacağı düşüncesindeyim.” şeklindeki yeni ve değişik gerekçeyle hüküm kurulmuş olması nedeniyle yeni hüküm kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında; sanığa yüklenen “özel belgeyi bozma veya yok etme” suçunun, 5237 sayılı TCK"nın 208/1. maddesindeki cezasının miktarına göre tabi olduğu, aynı Kanunun 66/1-e maddesinde öngörülen asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan sanıkların sorgularının yapıldığı 22.05.2007 tarihinden inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekili ve Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanıklar hakkındaki kamu davasının, gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 13.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.