MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2003 gün ve 232/250 sayılı kararında açıklandığı üzere, onaysız fotokopi niteliğinde olup suret belge özelliği taşımayan belgenin hukuki sonuç doğurmaya elverişli nitelikte olmadığı ve aldatıcılık niteliği bulunmayıp fotokopi belge üzerinden yapılan bilirkişi incelemesinin hükme esas alınamayacağı cihetle, sanığın savcılık aşamasında alınan 16.03.2012 tarihli savunmasında, suça konu sürücü belgesini trafik kontrolü sırasında kolluk görevlilerine verdiğini ve belgenin onlarda kaldığını beyan etmesi karşısında; belge aslının araştırılarak tespit edilip duruşmaya getirtilerek aldatıcılık niteliği hususunda incelenip özelliklerinin duruşma tutanağına yazılması ve denetime olanak verecek şekilde dosya içine konulması, belgenin onaysız fotokopiden ibaret olduğunun anlaşılması durumunda ise hukuki sonuç doğurmayacağı ve resmi belgede sahtecilik suçunun oluşmayacağı dikkate alınarak bu suçtan beraat kararı verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Kabule göre de;
a- Sanığın aynı suç işleme kararı kapsamında, sahte sürücü belgesi ile araç kiralama sözleşmesi imzalama eylemlerinin kül halinde zincirleme resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturduğu gözetilmeden, özel belgede sahtecilik ve resmi belgede sahtecilik suçlarından ayrı ayrı hüküm tesisi,
b-Adli emanetin 2011/8026 sırasına kayıtlı suça konu belgelerin dosyada delil olarak saklanması yerine müsaderesine karar verilmesi,
c-5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.02.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.