İNCELENEN KARARIN:
MAHKEMESİ : 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 12/08/2015

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı 2003 doğumlu oğlu M. adına 2010 yılında aldığı aracı satıp yeni bir motorlu taşıt alabilmek için izin verilmesi talebi ile mahkemeye başvurmuş, mahkemece “özürlü indirimiyle alınan aracın özürlü çocuk M."in ihtiyaçlarını karşılamakta yetersiz kaldığı konusunda bir iddia olmadığı, 09 FC 991 plakalı özürlüler için tanınan vergi indirimiyle daha önceden alınan bu aracın satılmasını gerektiren önemli bir sebep ileri sürülmediği, kanunun getiriliş amacını aşar şekilde yorum yapılamayacağı ve sırf model yükseltmek maksadıyla davacının bu aracı satmak istemesi talebinin yerinde görülmeyeceği" gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Ana ve baba veya velayet bunlardan yalnızca birinde ise, velayet hakkına sahip olan ebeveyn, velayet hakkı kapsamında kural olarak, çocuk malları üzerinde hakimden izin almaksızın tasarrufta bulunabilirler. Eş deyişle, velayet hakkına sahip olanın, bu hak çerçevesinde, çocuğun yasal temsilcisi sıfatıyla çocuk malları üzerinde tasarrufta bulunabilmesi için kural olarak hakimin iznine ihtiyacı yoktur (TMK m. 342/3). Ancak, çocuğun bakımı, yetiştirilmesi ve eğitimi için zorunluluk varsa, hakim ana ve babaya, ilerde sorumluluk davasıyla karşılaşmamaları için belirlediği miktarlarda çocuğun diğer mallarına da başvurma yetkisi tanıyabilir (TMK m. 356/2). Karayolları Trafik Yönetmeliğinin 74. maddesi gereğince kanuni temsilci olan velinin bu aracın kullanımından dolayı ileride doğabilecek hukuki ve cezai sorumlulukları kabul ettiğine dair noterden tanzim ve tasdik edilmiş taahhütname verme zorunluluğu karşısında velinin oğlu adına araç alımı için hakimden izin talebinde bulunmakta hukuki yarar ve kanuni gereklilik yoktur. Buna göre, velayetleri altındaki çocuk için alınacak araç nedeniyle mahkemeden izin alınmasına gerek bulunmadığından mahkemece açıklanan gerekçeyle izin verilmemesine dair karar doğru olmamıştır. Davacı velinin bu işlem için izin almasına gerek bulunmadığından, dava açmakta hukuki yararı (HMK m.114-(1)-h) yoktur. Bu sebeple davanın dava şartı yokluğundan usulden reddine (HMK m. 115-(2)) karar verilmesi gerekirken, davanın esastan reddine dair verilen hüküm sonucu itibarıyla doğru olmakla, ret gerekçesinin açıklanan şekilde değiştirilerek ve düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir (HUMK m.438/son).
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen şekilde gerekçesi değiştirilmek ve düzeltilmek suretiyle ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 24.02.2016 (Çrş.)