Ağır Hakaret - Boşanma - Eşin Rızası - Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2007/2-494 Esas 2007/552 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu 2007/2-494 E., 2007/552 K.

Hukuk Genel Kurulu 2007/2-494 E., 2007/552 K.

• AĞIR HAKARET
• BOŞANMA
• EŞİN RIZASI

• 4721 S. TÜRK MEDENİ KANUNU [ Madde 174 ]

"İçtihat Metni"

Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Karşıyaka 1.Aile Mahkemesince davanın kabulüne, tarafların boşanmalarına, davalının tedbir ve yoksulluk nafakası talebinin reddine , maddi ve manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne dair verilen 23.06.2005 gün ve 2005/202 E.,2005/580 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 26.01.2006 gün ve 2005/15812-2006/407 sayılı ilamı ile,

(....Boşanmaya neden olan olaylarda eşine ağır hakaretlerde bulunan davalı kadının eşit kusurlu olduğu ve Türk Medeni Kanununun 174.maddesi koşullarının gerçekleşmediği nazara alınmadan davalı kadın yararına maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi doğru görülmemiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda ; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Dava, boşanma istemine ilişkindir.

Davacı Ahmet D...., davalı ile son 3 yıldır aralarında artarak devam eden şiddetli geçimsizlik olduğunu,her ikisinin de emekli olup, daha rahat yaşamak için çalışmaya devam ettiğini, ancak davalının evde ev kadınlığının gereği olan hiçbir işi yapmadığını, davalı ile 3. ayrılıkları olduğunu, her seferinde bir araya geldikleri ilk günden itibaren davalının eskisi gibi davranmaya başladığını, evliliği çekilmez hale getirmek için elinden geleni yaptığını, son defasında kendisine ve ailesine küfürler edip ablası ile birlikte üzerine yürüdüğünü ileri sürerek boşanma kararı verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı Şeneser D...., açılan boşanma davasında; boşanma sebebi olarak ileri sürülen olayların varit olmadığını, davacının annesinin baskısı ile boşanma davası açtığını, annesinin memleketine gittiği zamanlarda eşi ile arasının gayet iyi olduğunu, boşanma nedeni olarak ileri sürülen olaylarda kendi kusuru bulunmadığını açıklayarak davanın reddine , aksi halde 5.000 YTL.maddi, davacının kendisini dövmesi ve başkalarının yanında hakaret etmesi nedeniyle 10.000 YTL.manevi tazminata hükmedilmesine karar verilmesini cevaben bildirmiştir.

Mahkemenin, "Eşinin rızasını almadan zorla annesini eve almak isteyen, buna karşı çıkan eşine de şiddet uygulayan davacının daha fazla kusurlu olduğu" gerekçesi ile davanın kabulüne, tarafların boşanmalarına, tedbir ve yoksulluk nafakası talebinin reddine, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, kusur durumu ve hakkaniyet ilkesi dikkate alınarak MK.nun 174/1-2 maddesi gereğince 5.000 YTL.manevi, 2.000 YTL.de maddi tazminatın davacıdan alınarak davalıya verilmesine dair verdiği karar, Özel Dairece yukarıda belirtilen nedenle bozulmuş, mahkemece aynı gerekçe ile önceki kararda direnilmiştir.

Uyuşmazlık davalı kadının eşit kusurlu olup olmadığı buna bağlı olarak davalı kadın yararına maddi ve manevi tazminata hükmedilip hükmedilmeyeceği noktasındadır.

Eşinin rızasını almadan annesini devamlı oturmak kaydıyla eve getirmek isteyen ve eşini dövüp 5 gün iş ve gücünden kalacak şekilde yaralayan, ev eşyalarını parçalayan davacı eşe karşı daha güçsüz olan davalı kadının söylemiş olduğu sözler fevren söylenmiş olup, bu sözler nedeniyle eşit kusurlu kabul edilmesi mümkün değildir. Bu nedenle Türk Medeni Kanununun 174. maddesi uyarınca davalı kadın yararına maddi ve manevi tazminat koşulları oluşmuştur.

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.

S O N U Ç : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, temyiz ilam harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, 11.07.2007 gününde oyçokluğu ile karar verildi.