Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2018/4179 Esas 2018/9099 Karar Sayılı İlamı

.....
Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalı şirket ile.....adresindeki taşınmazın kiralanması için 01/07/2011 tarihinde 3 yıllık kira sözleşmesi imzalandığını ve ortağı olduğu......müessesinin ticari alanını genişletmek ve bu doğrultuda ikinci şube açmak için kiralananı işletmek istediğini, mevcut ihtiyacın gerçek ve samimi olduğunu belirterek işyeri ihtiyacı nedeniyle davalının kiralanandan tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ise; açılan davanın iyiniyetli olmadığını ve belirtilen ihtiyacın da samimi ve zorunlu olmadığını,...... şirketinin ticari faaliyetini geliştirmek amaçlı açılan bu davanın dinlenemeyeceğini belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davanın kabulüne yönelik olarak verilen karar Yargıtay 3.H.D.nin 04/10/2017 tarih ve 2017/4717-13324 E/K sayılı ilamı ile, "TBK. 350/1.maddesi kiralananı iktisap eden kimsenin, kendisi, eşi, alt soyu, üst soyu veya Kanun gereği bakmakla yükümlü olduğu diğer kişiler için konut ya da işyeri gereksinimi sebebiyle tahliye isteyebileceği hükmünü içermektedir. Kanun hükmüne ve Yargıtay’ın yerleşik içtihatlarına göre şirketin ihtiyacı nedeniyle gerçek kişi ihtiyaç nedeniyle tahliye isteminde bulunamaz. Davacı gerçek kişi, ortağı olduğu...... müessesinin ihtiyacına dayanarak tahliye talep ettiğine göre mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle davanın kabulüne ve davalının kiralanandan tahliyesine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.’’ gerekçesiyle bozma kararı verilmiştir .
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde; ‘Davanın reddine, davalı taraf kendisini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olan AAÜT"ye göre belirlenen 930,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı tarafa verilmesine," karar verilmiş; sözkonusu karar davalı tarafından vekalet ücretine hasren temyiz edilmiştir .
.....
Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 9. maddesinde "Tahliye davalarında bir yıllık kira bedeli tutarı, kira tespiti ve nafaka davalarında tespit olunan kira bedeli farkının veya hükmolunan nafakanın bir yıllık tutarı üzerinden tarifenin üçüncü kısmı gereğince hesaplanacak miktarın tamamı, avukatlık ücreti olarak hükmolunur. Bu miktarlar, tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde davanın görüldüğü mahkemeye göre belirlenmiş bulunan ücretten az olamaz." düzenlemesi nazara alınmadan davalı yönünden yazılı şekilde vekalet ücretine hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 3. bendindeki "930,00 TL’’ rakamının çıkartılarak yerine "3.456,00 TL" rakamının yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440.maddesi uyarınca kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 26.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.









Ö.H. / N.T.