MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, iftira
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanun"un 10/1. maddesinde tebligatın, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılacağı belirtilmesine ve sanık ..."ın bilinen en son adresinin 07/12/2012 tarihli duruşmada bildirdiği ... adresi olmasına rağmen, gerekçeli kararın bu adres yerine sanığın 29/04/2010 tarihli duruşmada bildirdiği ... adresine gönderilmesi nedeniyle tebliğ işleminin geçersiz olduğu anlaşıldığından, sanığın öğrenme üzerine yapmış olduğu temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
İşyeri dokunulmazlığının ihlali suçu bakımından, atılı suçun birden fazla kişiyle birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanıkların cezalarında 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesi gereğince arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi ve sanık ..."ın adını kullandığı ... hakkında iftirasından dönmesinin söz konusu olmadığı, ..."ın sanık ... tarafından kimlik bilgilerinin kullanıldığını öğrenip karakola müracaatı ile sanığın ..."a ait kimlik bilgilerini kullandığı anlaşıldığı halde, iftira suçundan hüküm kurulurken koşulları oluşmayan 5237 sayılı TCK"nın 269/2. maddesi ile sanık ..."un cezasında indirime gidilmesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 20/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.