MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 29.05.2018 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili ... geldi. ... taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklası dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi’nin 09/12/2015 tarihli ilamıyla bozulmuştur. Bozma ilamına uyma kararı verilerek devam edilen yargılama neticesinde, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta, dosyaya hafta tatili izinlerinin toplu kullandırıldığına dair bir kısım belgeler sunulmuştur. Mahkemenin, hafta tatili dinlenme hakkının niteliğine göre, toplu olarak kullandırılmasının kanunen geçerli bir kullandırım sayılamayacağına ilişkin kabulü yerindedir. Ancak bu durumda, hafta tatili ücreti alacağının hesaplanmasında, hafta tatilinin toplu kullanılmasına ilişkin belgelerde yazılı izin günlerinden ilgili haftaya (yedişergünlük zaman dilimleri nazara alınarak) denk gelen hafta tatili gününde işçinin dinlendiğinin kabulü gerekir.
24/04/2012-10/05/2012 tarihleri arasında ve 07/12/2012-31/12/2012 tarihleri arasında toplu hafta tatili izni kullanılmasına ilişkin belgelerdeki sürede, birden fazla hafta olduğu açıktır. Buna rağmen, hükme esas alınan bilirkişi raporunda hafta tatili ücretine yönelik yapılan hesaplamada, 24/04/2012-10/05/2012 tarih aralığı için sadece bir hafta tatili gününün ve 07/12/2012-31/12/2012 tarih aralığı için de sadece bir hafta tatili gününün hesaptan dışlanması ile yetinilmesi hatalı olmuştur.
3-Ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı bakımından hükme esas alınan bilirkişi raporunda; 2013 yılının ocak, nisan ve mayıs ayları ile 2012 yılının mayıs, ağustos ve ekim aylarına ilişkin ücret bordrolarında tahakkuk bulunması sebebiyle, söz konusu ayların hesaptan dışlanacağı açıklanmış ise de, hesaplama tablosunda yer alan hesabın bu açıklamayla çeliştiği anlaşılmaktadır. Ayrıca 1 mayıs 2013 genel tatil gününde davacının izinli olduğu hususu gözardı edilmiştir. 1 ocak 2012 genel tatil gününün pazar gününe denk gelmesine rağmen, aynı gün için hem hafta tatili hem de ulusal bayram ve genel tatil ücretinin hesaplanması mükerrerliğe neden olduğundan bir diğer hatalı yöndür.
4-Mahkemece, yıllık izin, fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları bakımından, faiz başlangıç tarihlerinin belirlenmesinde dava ve ıslah tarihi ayrımı yapılmaması hatalıdır.
Yukarıda yazılı sebeplerden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.630,00 TL duruşma vekalet ücretinin ... tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.