Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-a.b, 22/3, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece bozmaya uyma kararı verilmeden yargılamaya devamla bozma ilamında gösterilen esaslara uygun karar verildiği anlaşılmakla, bu husus eylemli uyma kabul edilerek yapılan incelemede,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik ihtarata hükümde yer verilmemiş olması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dairemizin 08.02.2018 tarih ve 2016/4185-2018/1248 sayılı bozma ilamında da belirtildiği üzere; sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 61/2. maddesine aykırı olarak, 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesinin aynı Kanunun 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan sonra uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, sonuç cezaya etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına fiilen uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin tayin edilen cezaya, dava ve ceza zamanaşımı sürelerinin geçmiş olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 27/06/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.