Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/10572 Esas 2021/1965 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/10572
Karar No: 2021/1965
Karar Tarihi: 25.02.2021

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/10572 Esas 2021/1965 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi, dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmü hakkında sanık ve müdafisi tarafından istinaf başvurusunda bulundu. Ancak hükmolunan cezanın miktarı gözetildiğinde, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, temyiz istemi reddedildi. Kararda, TCK'nın 157/1, 52/2, 53/1-2-3. (2 kez) maddelerinin uygulandığı belirtilmiştir. TCK'nın 157. maddesi, dolandırıcılık suçunu tanımlamaktadır. TCK'nın 52. maddesi, suçta kullanılan araç ve gereçlerin müsadere edilmesini öngörürken, 53. maddesi ise suçtan elde edilen değerlerin haczini düzenlemektedir.

15. Ceza Dairesi 2020/10572 E. , 2021/1965 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 52/2, 53/1-2-3. (2 kez) maddeleri gereğince mahkumiyet kararının istinaf başvurusunun esastan reddi

Dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmü hakkında sanık ve müdafisi tarafından istinaf başvurusunda bulunulmasından sonra, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi"nin istinaf başvurusunun esastan reddine dair hükmü sanık ve müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi’nin temyiz talebinin reddine dair verdiği karar sanık ve müdafisi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşüldü;
Hükmolunan cezanın miktar ve türleri gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, temyiz isteminin reddine dair 20/12/2019 tarih ve 2018/1101 E. 2019/440 K. K. sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden; bu karara yönelik sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK’nın 298. maddesi gereğince REDDİNE, 25/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.