Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/9517 Esas 2020/830 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9517
Karar No: 2020/830
Karar Tarihi: 15.01.2020

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/9517 Esas 2020/830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hırsızlık suçuna mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesi sonrasında, hırsızlık suçu ile birlikte mala zarar verme ve konut dokunulmazlığı ihlali suçlarında şikayet şartı aranmadığından sanığın mahkumiyeti yerine hatalı şekilde düşme kararı verildiği belirtilmiştir. Ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da nazara alınarak, hak yoksunluklarının uygulanması ile ilgili koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı belirtilmiştir. Bu karara göre, altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde hakların tümüne koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan mahrum bırakılması hatalı bulunmuştur. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 142/4. maddesi hakkında da bilgi verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/4. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-c maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/3. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı

13. Ceza Dairesi 2019/9517 E. , 2020/830 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 142/4. maddesi uyarınca hırsızlık suçu ile birlikte işlenen mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarında şikayet şartı aranmadığından sanığın mahkumiyeti yerine hatalı şekilde düşme kararı verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması ile 5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 53/3. maddesi uyarınca sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı gözetilmeksizin altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesindeki hakların tümünü koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan mahrum bırakmaya hükmedilmesi, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ...’ın temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 15.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.