Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11956 Esas 2019/7802 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/11956
Karar No: 2019/7802
Karar Tarihi: 26.06.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11956 Esas 2019/7802 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyeti, TCK'nın 89/1, 89/2-b, 62, 51/1-3-7-8, 53/6 maddeleri gereğince verilmiştir. Ancak, sanığın cezasının hesaplanmasında TCK'nın 89/2-b maddesi uyarınca 1/2 oranında arttırım yapılmış olmasına rağmen, TCK'nın 62. maddesi uyarınca 1/6 indirim yapılması gerektiği halde bu indirim yapılmamış ve hapis cezası yanlış hesaplanmıştır. Bu sebeple, üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazı kabul edilmiş ve hüküm bozulmuştur. Ancak, yeniden yargılama gerekmemektedir. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 89/1, 89/2-b, 62, 51/1-3-7-8, 53/6.

12. Ceza Dairesi 2017/11956 E. , 2019/7802 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 51/1-3-7-8, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında belirlen 6 ay temel cezanın TCK"nın 89/2-b maddesine göre 1/2 oranında artılmasından sonra bulunan 9 ay hapis cezasından TCK"nın 62. maddesine göre 1/6 indirim yapılması esnasında netice cezanın 7 ay 15 gün olarak tespit edilmesi gerekirken hesap hatası yapılarak sanığın 6 ay15 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (1.) bendinin (3.) paragrafındaki “6 ay 15 gün” ibaresinin “7 ay 15 gün” olarak değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 26.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.