Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/11405 Esas 2019/7792 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin/TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin adaletli karar verilmediğine, sanık lehine hükümlerin uygulanmadığına, kazaya diğer sürücünün kusurlu hareketlerinin sebep olduğuna, sanığın kusuru olmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine yönelik; süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz ettiği anlaşılan katılanlar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 26.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.