Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/41 Esas 2017/765 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : ADANA 4. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet


Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 20.05.2011 tarihli 2011/153 esas ve 2011/175 sayılı kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan mahkûmiyetine karar verildiği, bu kararın sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Dairemizin 04.04.2013 tarihli 2011/22948 esas ve 2013/3082 sayılı kararı ile “sanığın Şanlıurfa"dan eroin getirerek Adana’da satacağı yönünde istihbari bilgi edinilmesi üzerine, Adana girişinde durdurulan yolcu otobüsünde oturan sanığın yanındaki poşet içinde net 2,2 gramdan ibaret eroin bulunduğu; kullanmak için satın aldığına ilişkin savunmasının aksine suç konusu eroini satma veya başkasına verme gibi kullanma dışında bir amaç için bulundurduğuna ilişkin delil olmadığı; sabit olan fiilinin “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçunu oluşturduğu gözetilmeden, sanık hakkında bu suç yerine “uyuşturucu madde ticareti yapma” suçundan mahkûmiyet hükmü kurulması, yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle bozulduğu, Adana 4.Ağır Ceza Mahkemesi"nce 19.09.2013 tarihli 2013/279 esas ve 2013/393 sayılı karar ile Dairemizin bozma kararına direnildiği, bozma üzerine yapılan yargılama sonucu verilen 19.09.2013 tarihli hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilerek dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderildiği, 02.12.2016 tarihli 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 36. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 307. maddesi uyarınca, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından 07.12.2016 tarihli 2014/832 esas 2016/1108 sayılı karar ile dosya Dairemize gönderildiğinden, direnme kararı üzerine verilen hükmün Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede;
1- Dairemizin 04/04/2013 tarihli 2011/22948 esas ve 2013/3082 sayılı kararında usul ve yasaya aykırılık olmadığı anlaşıldığından; Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 19.09.2013 tarihli 2013/279 esas ve 2013/393 sayılı direnme kararının yerinde görülmediğine,
2- 5271 sayılı CMK"nın 307. maddesinin 3. fıkrası ile 5320 sayılı Kanun"un Geçici 10. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, direnme kararının incelenmesi için dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE,
27.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.