MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, yıllık izin ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde en son şube müdürü olarak çalışıp emekli olduğunu, hak kazandığı izinlerin tam olarak kullandırılmaması nedeni ile yıllık izin ücreti alacağı olduğunu ileri sürerek yıllık izin ücreti alacağının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacıın çalıştığı sürede yıllık izin kullandığını, ayrıca 11.381,19 TL brüt yıllık izin ücreti ödendiğini ve bir alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı işverenin davacıya kalan 148 günlük yıllık izni kullandırdığına dair izin defteri veya buna benzer yazılı bir belge sunamadığından, davacının bilirkişi raporunda belirtilen ve toplu iş sözleşmesine uygun olan değere göre belirlenen yıllık izin alacağına hak kazandığı. gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacının hak kazandığı izin süresi yönünden taraflar arasında uyuşmazlık vardır.
İşyerinde uygulanan Toplu İş Sözleşmesinin yıllık izinleri düzenleyen 13. madde hükmünde " yıllık ücretli izin sürelerinin içine rastlayan hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil günleri izin süresine dahildir" şeklinde hüküm bulunmakta ise de bu hüküm 4857 sayılı İş Kanunun 55 ve 56. madde hükümlerine aykırıdır. Kanuna aykırı olması nedeni ile Toplu İş Sözleşmesindeki bu hüküm dikkate alınmadan yapılan hesaplamaya itibar edilmesi gerekirken yazılı şekilde Toplu İş Sözleşmesindeki hükme itibar edilerek alacağın belirlenmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.