MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, dini ve resmi bayram tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde döner ustası olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davaya cevap vermemiş yargılama sırasındaki beyanlarında davacının haksız yere işi bıraktığını, taleplerinin haksız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin davalı işverenlik tarafından haksız olarak fesh edildiği iddiası karşısında, sözleşmenin tazminat ödemesi gerçekleştirmeyecek şekilde feshedildiğini ıspat yükümlüğü üzerinde bulanan davalı tarafın bu şartı yerine getiremediği buna göre davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı ayrıca kendisine ödenmeyen yıllık ücret izin alacağı, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin de bulunduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının ıslah ile birlikte toplam 4000,99 TL kıdem tazminatının hüküm altına alınmasını talep etmesine rağmen Mahkemece 4,099,00 TL kıdem tazminatına hükmedilmesi 6100 sayılı HMK"nın 26. maddesinde belirtilen taleple bağlılık kuralına aykırıdır.
3- Davacı davalı işyerinde fazla çalışma yaptığı gibi genel tatillerde de çalıştığını ileri sürüp alacak talep etmiş, davalı ise davacı iddialarının doğru olmadığını savunmuştur.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre davacının fazla çalışma yaptığı ve genel tatillerde de çalıştığı kabul edilip buna göre hesaplama yapılmıştır.
Söz konusu alacakların varlığını ipatlama yükü davacı da olup davacı delil olarak tanık beyanlarına dayanmıştır.
Davacının dinlettiği tanıklar işyerinde çalışmamış olup davalı işyerindeki çalışma düzenini bilebilecek durumda değillerdir. Buna göre davacının söz konusu alacakların varlığını ispatladığı söylenemez. Mahkemece taleplerin reddi yerine kabulü hatalıdır.
3- Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı fesih tarihi olan 08/03/2013 tarihnde en son aylık ücretinin net 2.250,00 TL olduğunu iddia ederken davalı taraf davacının asgari ücretle çalıştığını savunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının beyanlarına göre ücret net 2.250,00 TL kabul edilmiş ise de, davalı işyerinde çalışmayan tanıkların beyanları ispat açısından yetersizdir.
Mahkemece davacının çalışma dönemi ve görevi belirtilerek ilgili sendikalarla, işçi ve işveren kuruluşlarından emsal ücretin ne olabileceği araştırılıp tüm deliller birlikte değerlendirildikten sonra neticeye varılması gerekirken davacının gerçek ücretinin tespitine yönelik olarak eksik inceleme ile hüküm kurulması da hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.