Dolandırıcılık suçundan sanık ..."nın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1, 52/2, 53, 58 maddeleri gereğince 1 yıl hapis ve 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair İzmir 14. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 11/06/2012 tarihli ve 2011/460 esas, 2012/503 karar sayılı kararına yönelik sanığın vaki temyiz istemi üzerine onama talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/02/2014 gün ve 2012/215220 sayılı tebliğnamesiyle Dairemize gönderilmiş, Dairemizin 12/05/2016 tarih ve 2014/3335 Esas, 2016/4830 Karar sayılı kararıyla hükmün onanmasına karar verilmiştir.
6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun yürürlüğe girmesi üzerine anılan kanunun 99. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK.nın 308. maddesi uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından yapılan itiraz üzerine dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz dilekçesinde ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden KABULÜNE,
Dairemizin 12/05/2016 tarih ve 2014/3335 Esas, 2016/4830 Karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,
Sanık ..."nın katılan ... "dan bir adet çelik kapı satın aldığı, karşılığında 180 TL ve 400 TL değerinde iki adet senet verdiği, bir süre sonra yine katılanın dükkanına geldiği, bedelini peşin ödeyeceğini söyleyerek bir adet çelik kapı daha satın aldığı ancak bedelini ödemeden ortadan kaybolduğu iddia edilen olayda, sanığın baştan itibaren ödeme niyeti olmaksızın önce senet vererek sonra ise peşin ödeyeceğini söyleyerek katılanı kandırdığı ve menfaat sağladığı anlaşıldığından, mahkemenin verdiği mahkumiyet hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın 5237 sayılı TCK"nın 43/1. maddesi uyarınca, aynı suç işleme kararıyla katılana karşı dolandırıcılık suçunu işlemesi karşısında, zincirleme suç hükümlerinin uygulanmayarak eksik ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, tekerrüre esas alınan Isparta 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 2009/166 Esas, 2010/251 Karar sayılı ilamına konu olan 1 yıl hapis cezasının suç tarihinden sonra 20/06/2016 tarihinde kesinleştiğinin sanığın güncel adli sicil kaydından anlaşılması ve bu haliyle tekerrüre esas alınamayacağı, ayrıca sanığın başka tekerürre esas alınacak bir cezasının da bulunmadığı gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Suç tarihinde sabıkasız olan ve tekerürre esas mahkumiyeti de ortadan kalkan sanık hakkında, yasal ve yeterli olmayan “tekerrüre esas sabıkası bulunması” gerekçesi ile TCK"nın 50, 51 ve CMK"nın 231 maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,

Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkın gözetilmesine, 16/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.