MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın 18/06/2015 tarihli ve 2014/629 E., 2015/608 K. sayılı karara yönelik, 25/06/2015 havale tarihli temyiz dilekçesinin içeriğine göre hakaret suçundan verilen mahkumiyet kararını temyiz etmediği, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 26/03/2019 tarihli, 2017/7623 E., 2019/4345 K. sayılı ilamında da mala zarar verme ve tehdit suçlarına yönelik temyiz incelemesi yapılarak bu suçlardan kurulan hükümlerin bozulmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında hakaret suçundan yeniden verilen mahkumiyet kararı hukuki değerden yoksun olup hukuken varlık kazanmayan ve infaz kabiliyeti bulunmayan bir kararın temyiz davasına konu edilmesi de mümkün olmadığından, sanığın konusu bulunmayan temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık hakkında mala zarar verme ve tehdit suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 22/12/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.