MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi ile suça konu belgenin akıbeti hakkında mahallinde bir karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dairemizin 2010/4538-4017 esas ve karar sayılı ilamı ile bozulmasına karar verilen yerel mahkemenin 14.11.2007 tarihli hükmünün yalnızca sanık tarafından temyiz edildiği ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı bulunduğu gözetilmeden yazılı şekilde fazla ceza tayini,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun anılan Yasanın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasına, 5237 sayılı TCK"nun 62. maddesinin uygulandığı paragraftan sonra gelmek üzere "CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı gözetilerek sonuç itibariyle 6.000 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.02.2017 gününde oyçokluğuyla karar verildi.


MUHALEFET ŞERHİDİR

Dairemizin 06/02/2017 tarih, 2015/7437 Es, 2017/681 Kr sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın TCK"nın 207/1, 62/1, 53 maddeleriyle cezalandırılmasına dair Hükmün Açıklanması suretiyle kurulan Emirdağ Asliye Ceza Mahkemesinin 02/06/2015 tarih 2015/301 Es 2015/303 Kr sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 24/06/2010 tarih 2010/120 Es- 2010/251 Kr sayıyla verilen hükmün CMK’nun 231/6 ve devam maddeleri uyarınca açıklanmasına geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Emirdağ Asliye Ceza Mahkemesinin 18/03/2015 tarih 2015/12 Es 2015/97 Kr sayı ile 5237 sayılı TCK’nın 86/2, 62/1 ve 52/2 maddeleri uyarınca doğrudan 3000 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeblerle anılan mahkeme kararının bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun görüşüne muhalifim. 06/02/2017