Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13/03/2012 gün, 6-386; 30/11/2010 gün, 5-237; 29/05/2007 gün, 114-113; 26/05/2009 gün ve 50-130 sayılı ve benzer kararlarında vurgulandığı üzere; 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/3, 232/6. maddeleri gereğince, hüküm ve kararlarda, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şeklinin anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterilmesi zorunludur. Bunlardan bir veya birkaçının eksik ya da hatalı gösterilmesi CMK"nın 40. maddesi uyarınca eski hale getirme nedenini oluşturmaktadır. Bu bildirimlerdeki temel amaç, kanun yollarına başvuru hak ve yetkisi bulunanların, başvuru haklarını etkin bir biçimde kullanmalarının sağlanması ve bu eksiklik nedeniyle hak kayıplarına yol açılmamasıdır. Ancak burada dikkat edilecek veya eski hale getirme nedeni oluşturacak husus, eksik veya yanılgılı bildirim nedeniyle bir hakkın kullanılmasının engellenip engellenmediğinin belirlenmesidir. Bildirimdeki eksikliğin yol açtığı bir hak kaybı bulunmamakta ise, bu durum eski hale getirme nedeni oluşturmayacaktır. İncelenen dosyada; 05/08/2017 tarihli ve 30145 Mükerrer sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 7035 sayılı Bölge Adliye ve Bölge İdare Mahkemelerinin İşleyişinde Ortaya Çıkan Sorunların Giderilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 21. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 291. maddesinin 1. fıkrasındaki 15 günlük sürenin istinaf mahkemelerine ilişkin temyiz süresini düzenlediği, daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesine göre 1 hafta olduğu gözetilmeksizin, hüküm fıkrasında temyiz süresinin 15 gün olarak belirtilmesi suretiyle davacı tarafın yanıltıldığı anlaşıldığından, yoklukta verilen ancak 28/06/2018 tarihinde tebliğ olunan hükme ilişkin davacı vekilinin 08/07/2018 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Gerekçeli karar başlığında, ""Dava"" yerine ""Suç"", ""466 sayılı Kanun gereğince tazminat"" olan dava türü yerine ""Yakalama veya Tutuklama Sonrası KYO veya Beraat Kararı Verilmesi Halinde Tazminat"", ""Dava tarihi"" yerine ""Suç tarihi/saati"" yazılması ile ""Suç yeri: İzmir"" ve ""Davacı: K.H."" ibarelerine yer verilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlıkları olarak kabul
edilmiş, karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 694 sayılı KHK"nın 144. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesine eklenen 9. fıkra ve tazminat davasının değeri dikkate alınarak, davalı lehine ağır ceza mahkemelerinde takip edilen davalar için belirlenen maktu vekalet ücreti olan 4.360 TL vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, sulh ceza hakimliklerinde takip edilen işler için belirlenen maktu vekalet ücreti olan 845 TL vekalet ücretine hükmolunması temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; 466 sayılı Kanunda öngörülen sürede açılmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usul ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.