Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Sinanpaşa Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 13.09.2005 gün ve 43-119 sayılı kararın incelenmesi davacı ve davalılar B.S.mirasçıları vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 27.03.2006 gün ve 1973-3317 sayılı ilamı ile, (....1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalıların temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının temyiz itirazlarına gelince; dava, haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Yerel mahkemece dava kısmen kabul edilmiştir. Karar taraflarca temyiz edilmiştir.
Davalılar ve dahili davalı haksız eylemi gerçekleştiren kişinin mirasçıları olup müteselsilen sorumludurlar. Bu nedenle mahkemece belirlenen zararın tamamından davalıların sorumlu tutulması gerekirken, hakkındaki önceki karar kesinleşen dahili davalıya düşen miktar indirilerek kalan kısımdan davalıların sorumluluğuna karar verilmiş olması doğru değildir. Karar bu nedenle bozulmalıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

 TEMYİZ EDEN: Davacı ve davalılar B.S.mirasçıları vekili
           
    HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, kum alma nedeniyle tahrip edilen meranın eski hale getirilmesi tazminatı istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, mirasçılardan dahili davalı G. hakkındaki hükmün kesinleştiği belirtilerek, diğer davalı mirasçılar yönünden dahili davalı mirasçının miras payı oranında indirime gidilerek müteselsilen sorumluluklarına hükmedilmiş olup, yukarıda yazılı gerekçelerle bozulan bu karara direnilmiştir. 
I-Davalılar vekilinin bozma kararına konu hükme yönelik temyiz itirazları Özel Dairece reddedilmiştir. Hüküm, bu davalılar yönünden kesinleşmiş olmakla direnme kararını temyizde hukuki yarar bulunmamaktadır.
II-Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince;
4721 sayılı Türk Medeni Kanununun mirasçıların sorumluluğunu düzenleyen 641. maddesi uyarınca mirasçılar murisin (tereke) borçlarından dolayı üçüncü kişilere karşı müteselsilen sorumludurlar.
Müteselsil sorumluluk, somut uyuşmazlıkta olduğu gibi bir kanun hükmü veya irade beyanı dolayısıyla zararın tamamının ya da bir kısmının, sorumluların tamamından ya da bir kısmından talep edilebildiği, borçlulardan birinin ifası veya ifa yerini tutan fiiliyle diğerlerinin bu oranda alacaklıya karşı borçtan kurtuldukları bir birlikte borçluluk halidir.
Borçlar Kanununun 142/II. maddesine göre, alacak tamamen karşılanıncaya kadar müteselsil sorumluluk devam etmektedir.
Anılan madde ile, borçlular arasında menfaat birliğinin bulunduğu ya da öyle kabul olunduğu bu gibi durumlarda, alacaklılara, borcun edasını temin anlamında güvence sağlanmak istenmiştir.
Yukarıda belirtilen olgular dikkate alındığında; terekenin bölünmesi sonucunu da doğuracak şekilde, müteselsil sorumlu olunan miktardan, belirtilen gerekçeler ile indirime gidilerek hüküm kurulmuş olması isabetsiz olup, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ:1-Davalı mirasçılar vekilinin temyiz itirazlarının (I). bentte gösterilen nedenlerle REDDİNE, istek  halinde temyiz peşin harcının iadesine,
2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarının (II). bentte gösterilen nedenlerle kabulü ile direnme kararının yukarıda ve Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 04.07.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.