Sanık ...’in kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan yapılan yargılaması sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Ordu 1. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 22.04.2014 gün ve 2013/111 Esas, 2014/157 Karar sayılı hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 05.04.2017 gün ve 2016/11935 Esas, 2017/1857 Karar sayılı ilamı ile temyiz isteminin reddi yönündeki kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.06.2017 gün ve 2017/33633 sayılı itiraznamesi ile 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz edilmesi üzerine Daireye gönderilen dosya incelendi.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görüldüğünden İTİRAZIN KABULÜNE, Dairemizin 05.04.2017 gün ve 2016/11935 Esas, 2017/1857 Karar sayılı temyiz isteminin reddi kararının 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen 2 ve 3. fıkraları uyarınca KALDIRILMASINA karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Hükümden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,15.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.