MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu görevlisinin resmi belgede saheciliği suçuna azmettirme
HÜKÜM : Asıl karar: Mahkumiyet


7201 sayılı Tebligat Kanunu‘nun 11. maddesinin „vekil vasıtasıyla takip edilen işlerde tebligat vekile yapılır“ hükmüne aykırı olarak yoklukta verilen kararın, sanığın hakkında çıkartılan yakalama emrine istinaden 08.02.2016 tarihinde Sakarya 2. Ağır Ceza Mahkemesinde yapılan sorgusu sırasında müdafiisi olduğunu, vekaletnamesini sunacağını beyan eden ve 24.05.2016 hakim havale tarihli dilekçe ile vekaletnamesini sunan müdafii yerine, MERNİS adresinde sanık asile tebliği usulsüz olup, öğrenme üzerine sanık müdafinin hükmü yasal sürede temyiz ettiğinin kabulü ile Mahkemenin hukuken geçersiz olan 23.06.2016 tarih ve 2014/445 Esas-2016/191 Karar sayılı temyiz isteminin reddine dair ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede gereği gürüşüldü;
1-Resmi belgede sahtecilik suçlarının niteliği gereği neticesi harekete bitişik suçlardan olduğundan bu suçlara teşebbüsün mümkün olmadığı, suçun belgenin düzenlenmesi, değiştirilmesi veya kullanılması ile oluşacağı cihetle, sanığın Gölcük Nüfus Müdürlüğü‘nde veri kontrol hazırlama memuru olarak görevli temyiz dışı sanık ...‘a verdiği kardeşi ...‘ya ait kimliğe kendisine ait fotoğrafın yapıştırılmasını ve bu şekilde PVC ile kaplanmasını talep etmesinden ibaret olayda, suça konu nüfus cüzdanı üzerinde heyetimizce ve 09/06/2015 tarihli duruşmada mahkemece yapılan gözlemde, fotoğraf üzerinde herhangi bir soğuk mühür izinin yer almadığının tespit edilmesi karşısında, nüfus cüzdanında sahteciliğin zorunlu unsurlarından olan soğuk mühür izinin fotoğraf üzerinde bulunmaması nedeniyle belgenin aldatıcılık niteliği bulunmayıp suçunun unsurları itibariyle oluşmadığı, ancak sanık ... hakkındaki sübut bulan eylemin kül halinde hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen temyiz dışı sanık ...‘u „görevi kötüye kullanma“ suçuna azmettirme suçunu oluşturacağı gözetilmeden, eylemin memurun resmi belgede sahteciliği suçuna teşebbüs aşamasında kaldığından bahisle yazılı biçimde mahkumiyet kararı verilmesi,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.