MAHKEMESİ : Ankara 23. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/12/2013
NUMARASI : 2010/62-2013/604

Davacı Ş.. Ö.. vekili Avukat Ö..S.. tarafından, davalı H.. A.. aleyhine 28/07/2012 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 05/12/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, yayın yolu ile kişilik haklarının ihlaline dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istem kısmen kabul edilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, Yusuf Atılgan"ın yazdığı ""A.. Oteli"" adlı kitabın 100 temel eser arasında sayılıp lise öğrencilerine tavsiye edilmesini 10/03/2007 tarihinde basın açıklaması ile eleştirdiğini, bu nedenle davalının 11/03/2007 tarihli S.. Gazetesindeki köşe yazısında kendisine sinkaflı sözlerle hakaret ettiğini, ülke genelinde küçük düşürdüğünü, kişilik haklarının saldırıya uğradığını belirterek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, davaya konu yazıda isim verilmediğini, davalının şahsının hedef alınmayıp zihniyetin eleştirildiğini, davacının kişilik haklarına saldırıda bulunulmadığını ve miktarın fahiş olduğunu belirterek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davalı tarafından yazılan yazıda kullanılan ifadelerin davacıyı küçük düşürücü, alaya alıcı, aşağılayıcı nitelikte olup davacının kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği gerekçesiyle, manevi tazminata yönelik istemin kabulüne karar verilmiştir.
Dava konusu olayda; her ne kadar mahkemece, yazı içeriğinde geçen ifadelerin davacının kişilik haklarına saldırı oluşturduğu benimsenmiş ise de; davalı H.. A.. köşe yazarı olduğuna göre, basın özgürlüğü sınırları içerisinde, davacının açıklamalarına karşı görüşünü açıklayan yazı yazması doğaldır. Ayrıca yazı bir bütün olarak değerlendirildiğinde, yazarın kişisel değer yargısı niteliğindeki bazı ifadelerinin eleştiri sınırlarını aşan küçültücü ve hakaret niteliğinde olmayıp davacının kişilik haklarına saldırı amacı taşımadığı; eleştiri sınırlarını aşmadığı anlaşılmaktadır.
Şu halde, mahkemece açıklanan olgular gözetilerek davacının manevi tazminata yönelik isteminin tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile istemin kısmen kabul edilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 10/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.