18. Ceza Dairesi Esas No: 2016/4447 Karar No: 2018/7572 Karar Tarihi: 16.05.2018
Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/4447 Esas 2018/7572 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanığın hakaret suçu işlediği ve mahkum edildiği belirtilmiştir. Temyiz edilen kararda, hakaret suçunun kanuni öğelerinin sağlandığı vurgulanmıştır. Ancak hak yoksunluğu ile ilgili kanun maddelerindeki belirsizlikler nedeniyle hükümde düzeltmeler yapılmıştır. TCK'nın 53/1-b maddesi Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiğinden, sanık hakkında hak yoksunluğu uygulanamayacağı, TCK'nın 53/1-c maddesi ise sanığın altsoyu üzerindeki yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ise mahkum olunan hapis cezasının tamamlandığı tarihe kadar geçerli olduğu hatırlatılmıştır. Yargıtay'ın kararına göre, bozma sonrası yapılan yargılama giderleri sanığa yükletilemeyecektir ve bu giderler Hazine tarafından karşılanacaktır.
18. Ceza Dairesi 2016/4447 E. , 2018/7572 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hakaret HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır. Ancak; a) TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması ve TCK"nın 53/l-(c) maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi, b) Yargitay 4. Ceza Dairesi"nin 2013/26306 Esas, 2014/677 Karar numaralı bozma ilamı öncesi verilen kararın sanık tarafından temyiz edilmesi ve kararın sanık lehine bozulması karşısında, bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanığa yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu husus, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası “hükümden TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılması ve sanık hakkında TCK"nın 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanması” ve “hükümden yargılama gideri ile ilgili kısmın çıkartılıp yerine “Bozma kararı sanık lehine olduğundan bozma kararı sonrası yapılan yargılama giderlerinin Hazine üzerinde bırakılmasına, bozma öncesi yapılan 21,95 TL yargılama giderinin sanıktan alınarak Hazineye irat kaydına” ibaresinin eklenmesi suretiyle tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.