MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 01/10/1978-15/10/1995 tarihleri arasında 30 gün üzerinden çalıştığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R

Dava, davacının davalılardan işyerinde geçen ve Kurum"a eksik olarak bildirilen 01.10.1978 - 15.10.1995 tarihleri arasındaki hizmetlerinin 30 gün üzerinden ve asgari ücretle sigortalı hizmet olarak kaydının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile yazıldığı şekilde hüküm kurulmuştur.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır.
Çalışma olgusu her türlü delille ispat edilebilirse de çalışmanın konusu, niteliği, başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davalı işyerinin 15/10/1974-24/10/1995 tarihleri arasında 506 sayılı Yasa kapsamında olduğu, işyerinin faaliyet konusunun Fırıncılık olduğu, davacı adına 1981/2- 15/10/1995 tarihleri arasında davalı işyerince 30 günün altında hizmet bildiriminde bulunulmuş olup işe giriş çıkış kaydı bulunmamadığı ve 1982-1991 yılları arasında hiçbir bildirimde bulunulmadığı, dönem bordrolarının getirtildiği, bazı dönemler davalı işyerince hiç bir sigortalı çalışanının Kurum"a bildirilmemiş olduğu, yargılama esnasında alınan bilirkişi raporunun mevcut olduğu, davacı tanığı, davacı-komşu işyeri tanığı ile kısmî dönem bordrolu davalı işyeri çalışanının dinlendiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davanın uzun süreli sigortalı hizmetin tespitine ilişkin olduğu anlaşılmakla, Mahkemece yetersiz tanık beyanları doğrultusunda sonuca gidildiği anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş; davacının çalışmasının geçtiği işyeri fırın olduğuna göre; mahalli sağlık kuruluşları ile belediye tarafından zaman içinde işyerinde kontrol yapılması ve buralarda kayıtlarının tutulması gerektiği gözetilerek dava konusu dönemi kapsayacak şekilde, bu kuruluşlardaki işyeri ile ilgili kayıtlar ile tutulan tutanakları celbetmek, belediye tarafından verilen sıhhat cüzdanında belirlenen sıhhi muayenelerinin hangi işyerinde çalışırken yapıldığını belediye ve ilgili sağlık kuruluşlarından araştırmak, fırın işyerinde kayıtlara geçmiş kişiler ile anılan fırından alışveriş yapması muhtemel komşu apartman görevlilerini, bakkal ve benzeri komşu işyeri çalışanlarını re’sen tanık sıfatı ile dinlemek ve tüm deliller birlikte değerlendirilip çıkacak sonuca göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 16.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.