Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 53/1, 53/6, 58/7. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
13.10.2013 tarihinde, saat 02:00 da, aydınlatması olan dört şeritli, bölünmüş, iki yönlü, her iki tarafta yaya kaldırımı olan, düz kuru asfalt yolda, sanık 3,45 promil alkollü vaziyette sevk ve idaresindeki kamyonuyla Kapaklı‘dan Çerkezköy istikametine giden bölünmüş yola tersten girerek aracının ön kısmı ile Kapaklı ilçesinden Çerkezköy ilçesine kendi şeridinde seyreden ...‘un sevk ve idaresindeki aracın ön kısımlarına çarpması sonucu ... ve aracında bulunan ...‘un basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde, ...‘un ise 4. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda; alkollü olan ve ters yöne giren sanık hakkında, tayin edilen temel cezadan bilinçli taksir nedeniyle artırım yapılırken TCK"nın 22/3. maddesi gereğince 1/2 ve 1/3 oranları arasında artırım yapılabileceği gözetilip, suçun işleniş biçimi ve bilinçli taksirin yoğunluğu göz önüne alınarak 1/3"ten daha fazla artırım yapılması gerekirken yazılı şekilde eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, hakkında takdiri indirim nedenlerinin uygulanmadığına, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna dair itirazlarının reddine, ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
2-Sanığa ait dosya kapsamında mevcut adli sicil kaydı incelendiğinde, tekerrüre esas alınan sabıkasının kasıtlı suça ilişkin olduğu, TCK"nın 58/4. maddesi uyarınca kasıtlı suça ilişkin mahkumiyetin, taksirli suç açısından tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 4. bendinin ve TCK’nın 58/7. maddesindeki tekerrüre ilişkin 6. bendinin hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.