Yargıtay - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2012/4248 Esas 2017/570 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/4248
Karar No: 2017/570
Karar Tarihi: 15.02.2017

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2012/4248 Esas 2017/570 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçu işlediğini ve tedavi/denetimli serbestlik tedbiri uygulamadığını tespit etmiştir. Ancak, suç tarihi itibariyle söz konusu tedbirlerin henüz yürürlüğe girmedikleri için, hükümden sonra geçen sürede yürürlüğe giren kanunlar gereği, sanık hakkında “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” karar verilmesi gerektiği sonucuna varmıştır. Bu nedenle, hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanun’un 68. maddesi ile değişik TCK’nın 191. maddesi
- 5320 sayılı Kanun’un geçici 7. maddesi, 2. fıkrası
- 85. madde

10. Ceza Dairesi 2012/4248 E. , 2017/570 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Uyarlama üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulaması ilk olarak 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191.maddesinde düzenlendiği için, suç tarihi itibariyle sanığın bu suçu herhangi bir tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş olması mümkün olmadığından; bu suç nedeniyle tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan sanık hakkında, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değişik TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Kanun"un geçici 7. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, 191. madde hükümleri çerçevesinde “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 15.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.