MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalı işyerinde 03.02.2012 tarihinden 08.04.2013 tarihine kadar finans müdürü olarak çalıştığını, davacının iş akdini evlilik nedeniyle feshettiğini, en son aldığı aylık maaşın birim ücret üzerinden yaklaşık 7.400,00-TL olduğunu, brüt ücretin her ay değiştiğini, yıl sonuna doğru arttığını, davacının çalıştığı davalı işyerindeki yoğun iş temposu sebebiyle haftada en az 3 gün, en az 3"er saatlik olmak üzere 3 saat ve üzerinde mesai yaptığını, davacının çoğu zaman sabah 09.00 akşam 21.00 arasında çalıştığını, davacının hafta sonlarında ve resmi tatillerde de fazla çalışma yaparak çalıştığını, davalı şirket ile ....arasındaki anlaşma gereği aylık çalışmanın 150 saat olarak belirlendiğini, hesaplamanın da aylık 150 saat üzerinden yapılması gerektiğini iddia ederek, fazla mesai ücret alacağının davalıdan alınarak davacıya ödenmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı; davacının 03.02.2012 ila 08.04.2013 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını, davacının "finans müdürü" ve "genel müdür yardımcısı" olarak istihdam edildiğini, davacının "üst düzey yönetici" olması nedeniyle fazla mesai alacağının kabulünün mümkün olmadığını, ancak buna rağmen davalı tarafa gönderilen fazla mesai alacağının tahsili istemli ihtarnameye davalı işyerince iyi niyetle ve uzlaşmacı bir tavırla hareket edildiğini, ancak davacı tarafça bu ihtarnameye olumlu ya da olumsuz bir yanıt verilmediğini, davacının üst düzey yönetici olduğunu, bu hali ile işin idare ve şevki hususunda bağımsız olduğunu, bu nedenle fazla çalışma alacağının kabul edilemeyeceğini, davacının kendisine asistanlık yapan bir yardımcı ile süreç boyunca değişmekle birlikte en az 5 personelin daha yöneticisi ve amiri sıfatıyla çalıştığını, davacının mesai saatlerini kendisinin belirlediğini, bu durumun hizmet süresi boyunca değişmediğini, işyeri kayıtları incelendiğinde de davacının herhangi bir fazla çalışmasının olmadığının anlaşılacağını, davalı işyerinde iş gereği yalnız teknik departmanda çalışanlar için aylık 150 saat mesai kuralı olduğunu, davacının bu kapsamda bir çalışan olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının normal bir işçi olmayıp finans müdürü olarak görev yaptığı net 4.500 TL ücret ve bazı dönemlerde ek ücret olmak üzere dolgun bir ücret aldığı, davacının işe giriş çıkış kayıtları incelendiğinde çalışma sürelerinin değişkenlik gösterdiği, kimi aylarda 180 saat bir yana iddia ettiği 150 saati dahi doldurmadığı bu durumda davacının belirgin bir serbestlikte çalıştığı ve davacının çalışma düzeni konusunda kendisinin belirleyici olduğu davacının fazla çalışma ücreti bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla çalışma ücreti alacağı bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Yargılama sırasında davalının sunduğu işe giriş çıkış kayıtlarında davacının çalıştığı süre içinde bazı haftalar 45 saati aşan çalışmalarının bulunduğu görülmekte olup bilirkişi tarafından da bu tespit edilmiştir. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesinde yer alan denkleştirmeye ilişkin kuralın şartları bulunmamaktadır. Dinlenen taraf tanık anlatımlarından davacının genel müdüre bağlı olarak çalıştığı davacının çalışma saatlerinin üst yönetimce belirlendiği anlaşılmaktadır. Bu kapsamda davacının haftalık 45 saati aşan çalışmalarının fazla çalışma olduğu yönünde değerlendirme yapılmalıdır. Yazılı şekilde karar verilmesi bozma nedenidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.