MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yüklenen suçtan doğrudan doğruya zarar gören ancak katılma talebinde bulunamayan şikayetçi kurum vekilinin kararı temyiz etmekle, katılma iradesini gösterdiği dikkate alınarak, katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gören müşteki kurumun katılan, vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine,toplanıp karar yerinde gösterilen delillere ve gerekçeye, mahkemenin soruşturma sonunda oluşan inanç ve taktirine,suçun oluşumu ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına göre sair temyiz itirazının reddine ancak;
1- Suçtan zarar gören kurumun duruşmadan haberdar edilmesi sağlanmadan yokluğunda yapılan yargılama ile yazılı biçimde hüküm kurularak davaya katılma hakkının kısıtlanması,
Kabule göre de;
2- Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03.02.2009 gün ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK’nun 231/6-c madde ve bendinde işaret olunan, zarar kavramının kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu, defter ve belge ibraz etmeme suçunda anılan maddenin aradığı anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği dikkate alındığında; engel adli sicil kaydı bulunmayıp duruşmadaki olumlu hali lehe değerlendirilip cezasında takdiri indirim uygulanan ve cezası ertelenen sanık hakkında yasanın aradığı objektif ve sübjektif şartlar karar yerinde tartışılmadan, koşulları oluşmadığından bahisle yazılı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3- Hükmolunan erteli hapis cezasının uzun süreli olduğu gözetilmeden 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 3. fıkrası gereğince aynı maddenin 1. fıkrasında yazılı hak yoksunluklarına hükmedilmemesi,
Yasaya aykırı ,katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.