Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/452 Esas 2016/8600 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı Talebinin Özeti:
Davacı vekili, iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti alacaklarını talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 09/07/2012 tarihinde işe başladığını, ücret ödemelerinin banka aracılığıyla yapıldığını, davacının istifa etmek suretiyle işten ayrıldığını, davacının nadiren fazla çalışma yaptığını ve bu çalışmaların karşılığının da ödendiğini, davacının genel tatil ve hafta tatili günlerinde çalışmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş akdinin davacı tarafından fazla çalışma, genel tatil ve hafta tatili ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle haklı olarak feshedildiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Bu bağlamda, ihbar tazminatı talebi reddedilmiş diğer talepler ise rapor doğrultusunda kısmen kabul edilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının hizmet süresinin doğru tespit edilip edilmediği noktasında toplanmaktadır.
Davacı, davalıya ait işyerinde 27/06/2012 tarihinde çalışmaya başladığını, iş akdinin 27/06/2013 tarihinde feshedildiğini ileri sürmüş, davalı ise davacının 09/07/2012 tarihinde çalışmaya başladığını savunmuştur.
İşe giriş bildirgesi ve sigortalı hizmet döküm cetvelinde davacının 09/07/2012 tarihinde işe başladığı belirtilmiştir.
Davacının hizmet süresi ve özellikle işe başlama tarihi konusunda tanık beyanları arasında çelişki vardır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanığı ..."nın beyanlarına itibar edilerek, davacının 27/06/2012 – 27/06/2013 tarihleri arasında 1 yıl süreyle işyerinde çalıştığı kabul edilmiş, talep edilen alacaklar bu süre üzerinden hesaplanmıştır.
Ancak, davacının işyerindeki kıdeminin tespiti açısından çelişkili tanık beyanlarına itibar edilmesi mümkün değildir. Tanık beyanları hizmet süresinin belirlenmesi açısından yetersizdir. Bu nedenle davacının hizmet süresinin tespitinde ... kayıtlarına itibar edilmeli ve davacının 09/07/2012 – 27/06/2013 tarihleri arasında işyerinde çalıştığı kabul edilmeli, talep edilen alacaklar bu süre üzerinden hesaplanmalıdır.
Yukarıda belirtilen hizmet süresindeki değişikliğin talep edilen alacakları da etkileyeceği gözetilerek, bilirkişiden ek rapor aldırılmalı sonucuna göre bir karar verilmelidir. Hizmet süresinin hatalı belirlenmesi bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.