18. Ceza Dairesi Esas No: 2017/3138 Karar No: 2018/7499 Karar Tarihi: 16.05.2018
Kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/3138 Esas 2018/7499 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunu işlediğini tespit etmiş ve mahkumiyet kararı vermiştir. Dosya incelendiğinde, sanığın suçu işlediği ve yapılan incelemelerin Kanuna uygun olduğu belirlenmiştir. Kararda, TCK’nın 53/1-b maddesinin infaz aşamasında uygulanabileceği ifade edilmiştir. Sonuç olarak, temyiz davası esastan reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak; kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu TCK’nın 125. maddesi, infaz aşamasında uygulanabilecek madde ise TCK’nın 53/1-b maddesidir.
18. Ceza Dairesi 2017/3138 E. , 2018/7499 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; Sanığa yükletilen kişilerin huzur ve sükûnunu bozma eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, TCK’nın 53/1-b maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E-2015/85 K. sayılı iptal kararı doğrultusunda infaz aşamasında re’sen uygulanabileceği, Anlaşıldığından, sanık ...’ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnamedeki isteme aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 16.05.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.